13-6-13 Banff Canada – Just before the flood…

Een rondreis door West Canada kan natuurlijk niet zonder een dagje varen in een Canadese Canoe. In het leuke stadje Banff, gelegen in de Rocky Mountains, vonden we een goede gelegenheid bij “Blue Canoes”.

Deze zaten gevestigd op een prachtige locatie aan de Bow-river , grenzend aan Banff National Park. De huur was wel $38 voor een uurtje maar het blauwe water en heerlijk weer waren erg aanlokkelijk dus al gauw zaten we in de Canoe

Linksaf zou je richting de Bow-falls varen. Wij voeren rechtsaf richting de Vermilion Lakes. Zoals de naam al doet vermoeden geeft het water hier mooie kleuren en bij zonsondergang mooi rood. Deze meren zijn eigenlijk de uiterwaarden van de rivier en worden bij hoge waterstand dus deel van de rivier. Gelukkig was dit nu niet het geval.

We moesten eerst een 1,5km tegen een lichte stroming in peddelen. Cindy zat voorin en peddelde in een zo’n vet tempo, dat ik zelfs moest vragen of het wat rustiger kon, aangezien ik het met mijn J-slag amper kon bijhouden. Dus de stroming gaf weinig problemen maar als je even stopte met peddelen voor het maken van een foto, dreef je toch vrij snel weer terug. Via wat kleine bochtjes kwamen we ineens bij het meer uit.

Een wijds uitzicht met op de achtergrond de bergen met nog licht besneeuwde bergtoppen. De kans op een onverwachte ontmoeting met wildlife maakte het extra spannend. Gisteren hadden we hier vlakbij al een beer gezien, en ook de kans om een Moose, Elk of wolf te spotten was groot.

Helaas zagen we die niet, maar wel zagen we een Bald Eagle vliegen. Nadat hij laag over het water scheerde koos hij een hoge boom uit en ging daar op z’n gemak in het topje zitten om naar ons te kijken.

Na nog een klein rondje over het meer gevaren te hebben voeren we terug, dit keer met stroming mee. Onderweg zagen we nog een bever ( of toch een muskusrat ?) rustig naast onze boot meezwemmen.

Het was een korte tocht dit keer, maar prachtig mooi!

Slechts 7 dagen later breken er hevige regenbuien los in de omgeving waardoor deze Bow River buiten zijn oevers raakt, hele stukken wegdek wegspoelt,

en zorgt voor grote wateroverlast in Banff. De Blue Canoe verhuur staat dik in het water.

De waterval van Banff is veranderd in een woeste bruine watermassa.

De generator van de waterkrachtcentrale ontploft waardoor de omgeving zonder stroom komt te zitten. Gelukkig maar voor korte duur. Maar nog erger is het in het volgende dorp Canmore. Hier drijven de auto’s door de straten en ook Calgary, dat aan deze rivier ligt, heeft te kampen met heftige overstromingen en evacuaties.
Moeilijk te geloven dat zo’n prachtplek, waarvan we tegen elkaar zeiden ” hier zouden we wel kunnen leven” , zo snel kan veranderen in een rampgebied…

3-2-13 Juniper Creek (Florida) 11km

Een licht stromend riviertje door de wildlife van Ocala natural Forest waar beren en alligators vrij rond sluipen .

De stroming (op sommige plekken 2,5mi/hr) zorgde icm de vele scherpe bochten en omgevallen bomen ervoor dat het geen riviertje was voor beginners. Op websites had ik al diverse beoordelingen van deze tocht terug gevonden als zijnde gevaarlijk. Veelal van mensen die geschrokken waren van confrontatie met een alligator of een slang of om waren gegaan maar goed, ik had wel wat ervaring in een open kano dus zou het wel te doen moeten zijn. Toch was in mei 2006 hier nog een 23 jarige vrouw overleden na een aanval van een alligator toen ze , ja niet te geloven dat iemand zo dom kan zijn, aan het snorkelen!!! was…Zo zie je maar weer dat snorkelen gevaarlijker kan zijn dan kanovaren…

Gemiddeld is de vaarduur 4uur en na 12u worden er geen boten meer vanaf het beginpunt toegelaten. Ook is de laatse terughaalservice om 16u30 en verspeel je je $20 borg als je dan nog op het water bent want dan gaan ze een zoekaktie starten (met helicopters op jouw kosten). Alle reden dus om op tijd te vertrekken en vooral op tijd weer aan te komen.

Het was nog 1,5u rijden met de auto vanaf ons hotel in Orlando dus vertrokken we rond 7u. Het was buiten 21C, maar hoe dichter we bij ons doel kwamen hoe meer de temperatuur onderuit ging. Op 10km voor onze bestemming gaf de buitentemp.sensor zelfs 0C aan! Gelukkig steeg het daarna nog een paar graden maar met net 5C stapten we toch uit de auto. Dus gauw afritspijpen en windjack aan. Op de parkeerplaats lagen al 50 alluminium Canadese Canoe’s gestald en zagen we en bord dat ons al waarschuwden voor beren…

Beware of the bear

Binnen werd ons nogmaals verteld dat het geen tocht voor beginners was en dat er ook een stroomversnelling in de rivier was. Verder mochten we enkel eten en drinken meenemen in hervulbare verpakkingen, dus zelfs de Snickers moesten uit het papier gehaald worden.. Maar voor een paar dollar kon je een waterfles en een tupperware-foodback kopen waar we alles in konden doen. Deed je dit niet dan riskeerde je een boete van $5000 en bij de instapplek zou worden gecontroleerd.

Goed initiatief om het park schoon te houden dus. Nadat ik de dame vertelde dat de euro meer waard was dan de dollar accepteerde ze gelukkig ook 20 euro als borg aangezien we geen $20 cash bij hadden.

De bron van de Creek

We mochten zelf de kano op een kar laden en over een mooie houten boardwalk liepen we een paar honder meter naar de instapplek waar inderdaad onze tassen werden gechecked. Het water was niet zo koud en wel heel helder. Het stroomde al gelijk goed en het was nog niet zo diep dus we moesten al gelijk goed sturen om de scherpe bochten door te komen. Langs de kant stonden diverse mooie palmen en cypressen, maar er waren er inderdaad nogal wat omgevallen in het water, waar je dan onderdoor of overheen moest peddelen. De rivier werd in die mate onderhouden dat er af en toe een man met een kettingzaag de rivier afzakt om in de omgevallen bomen die echt in de weg liggen een doorgang te zagen waar echt maar net je kano doorheen kan.. Geen rotsen of stenen dit keer maar de stroming duwde je voort en als je na een onoverzichtelijke bocht niet snel genoeg stuurde of bukte had je een probleem…Doch Cindy zat voorin en had de stuurslagen heel snel door zodat we zonder problemen de hindernissen voorbij gingen. Door het peddelen werden we al gauw warm en ook de zon werd met de minuut sterker dus jassen en truien gingen weer uit .

Soms pastte de boot maar net onder een boom door en moest je zelfs geheel plat liggen in de kano. Ook bleven we een keer steken toen we over een boomstam heenvoeren en moest ik naar de voorpunt kruipen om weer los te komen.

Opeens hoorde we een hoop luid geritsel en 1 of ander groot beest dat vermoedelijk wat dronk uit de creek vluchtte helaas net weg voordat we konden zien wat het was. Een hert? Een Beer? Deze gedachte maakte het al gelijk een spannende tocht. Verder zagen we genoeg grote schildpadden maar ik moest snel zijn met het maken van een foto omdat anders de kano weer uit koers lag. Op het water was het gelukkig niet druk met kano’s. Een half uur eerder was er 1 Duits/Zwitsers jong stel vertrokken en net na ons vertrok nog een 60+ echtpaar uit Engeland, maar het duurde niet lang voordat we het eerste stel inhaalden.

Ik had een offline kaart op mijn smartphone dus ik kon via de GPS-functie een beetje inschatten hoe snel we opschoten en waar we ons ongeveer bevonden want halverwege lag “the rapid”.

Helaas stelde dit helemaal niks voor, een kleine stroomversnelling maar meer ook niet.

Het pauzeren deden we in de kano want je mocht nergens uit de boot vanwege de alligators en ook werd overtreding weer bestraft met een zeer hoge geldboete

Maar even later lagen we dan toch vast op een brede zandbank….geen beweging meer in te krijgen en geen alternatieve route door dieper water beschikbaar. Dus toch maar uit de kano en hopen dat er geen Crocky in de buurt zit met een sterk hongergevoel.

als ik dan toch in het water sta, is het wel een mooi fotomoment

Dit was gelukkig niet het geval en we kwamen ook geen verdere overdraagpunten tegen. Maar goed het zonnetje scheen inmiddels heerlijk en af en toe lieten we ons gewoon door de stroming voortdrijven. Helaas zagen we geen alligators maar achteraf werd ons verteld dat deze er toch zeker

wel zitten.

In de Everglades hadden we er echter al genoeg gezien dus het was geen gemis. Ibissen, Forellen en schildpadden zagen we des te meer. In minder dan 3uur kwamen we aan bij het eindpunt, een mooi steigertje om uit te stappen. Hier moesten we een uurtje wachten totdat een vriendelijke man ons weer zou teruggerijden naar het beginpunt. Hij vertelde dat er deze dag maar 11 mensen op het water waren en dat op drukke dagen wel eens alle boten verhuurd zijn. Dan zie je helaas niet veel wildlife dus we hadden geluk. Het Duits/Zwitserse stel kwam 40min na ons binnen en hadden het best pittig gevonden maar vonden het ook zeker een aanrader om eens te doen.