Waarom je beter van Waarde naar Lillo vaart dan andersom ! 27km

“Gij komt zeker van Lillo? “ Een uitdrukking die vooral in zeeland nog veel gebruikt word als je niet op de hoogte bent van de laatste feiten of doet alsof je van niks weet.

De meest logische herleiding is dat de mensen die indertijd in het Fort Lillo gelegerd waren, lange tijd verstoken waren van alle nieuwsfeiten of niet wisten dat de oorlog voorbij was

Een ander, maar minder logische herleiding betreft ene roofoverval in Waarde die gepleegd zou zijn door soldaten/inwoners uit Fort Lillo die daar naar toe hadden geroeid, maar later bij confrontatie vol bleven houden van niks te weten. Ik laat het hierbij maar voor wie er meer over wil weten: https://www.wetenschapsforum.nl/index.php/topic/82984-net-doen-of-je-van-lillo-komt/

Ondanks dat er dus nog enige discussie is, over waar deze uitdrukking nu uit ontstaan is, geeft het onwetendheid of dom gedrag aan en kom je dus hoogstwaarschijnlijk dom over wanneer je de suggestieve vraag of je uit Lillo komt, naar je hoofd geslingerd krijgt.

Daarom vertrokken we voor onze tocht niet uit Lillo, maar uit Waarde, het dorp waar je volgens de minder logische herleiding, de roofoverval, waarschijnlijk het minst welkom bent als je zegt dat je uit Lillo bent komen peddelen!!!

Om een beetje stroming mee te hebben vertrokken we met laag tij vanaf het strandje. We waren slechts met zijn 3-en, Jurgen, Ton en ik. Er stond nauwelijks wind en het zou best warm worden. Wel mooi altijd om de Westerschelde met laag tij te zien.

We hadden even daarvoor onze auto’s al wel in Lillo geparkeerd. Gezien de drukte met parkeren leek het daar wel een Pokémon gathering, maar het bleek toch om een boekenbeurs te gaan. Het haventje daarentegen straalde een zekere rust uit vanwege het laag tij , het stond namelijk geheel droog.

rechts de trailerhelling die we later die dag zouden gebruiken

Het brede strand bij Waarde had gelukkig enkel de eerste 20 meter een hoog moddergehalte. Echt van die klei die blijft plakken en waarbij je surfschoenen diep wegzakken in het slik en bij elke stap zwaarder worden. Dus die moesten nog wel even schoongespoeld worden voordat ik in mijn schone kayak stapte.

..toch altijd weer even “slikken” hier..

We vertrokken in een zuid-westelijke koers richting Walsoorden om de drooggevallen plaat heen. We kruisten daarbij een 3-tal roeiboten met Belgische Zeescouts, merendeel met ontbloot bovenlijf om maar zoveel mogelijk schadelijk UV-licht op te kunnen vangen. Ik had mijn thermoshirt net bij vertrek ondergedompeld en dit zorgde voor een aangename koeling. De roeiers gingen niet om de plaat heen maar namen de korte route richting Lillo. Ook op rooftocht in Waarde geweest? Nee waarschijnlijk een zeekamp want gisterochtend waren ook al 7 zeilbootjes met Belgische zeescouts in de problemen gekomen bij Vlissingen en door RWS en de KNRM uit de hoofdvaargeul geplukt. Maar deze scouts hadden een hulpmotor op hun boot en ook een kajuitboot ter begeleiding.

We verloren ze al gauw uit het zicht om ze nabij Saeftinghe weer voor ons te zien varen.

Het begon ondertussen ook al behoorlijk warm te worden en de Westerschelde leek wel een vlak meer vanwege het gebrek aan wind. Eigenlijk zouden ze bij warm weer die windmolens langs het Schelde-Rijnkanaal moeten laten draaien op elektriciteit om een verkoelend windje te creëren..

We schoten best op en waren nu al voorbij de radartoren en namen de scherpe bocht naar rechts. De roeiboten begonnen we nu zelfs al in te halen maar dat kwam ook omdat wij de bocht iets meer konden afsnijden met onze geringe diepgang, maar het peddelen ging wel zwaarder dus toch maar iets meer terug richting vaargeul.

Een passerend schip gaf met zijn golven net weer wat meer water om snel weer naar dieper water te geraken.

De radartoren en verderop de ventilatoren

En niet te geloven maar ik begon zelfs een licht verkoelend windje te voelen. Ik keek over mijn schouder en zag dat ze inderdaad toch eindelijk een aantal 2,5 MegaWatt-ventilatoren aan hadden gezet voor ons….Zeker heel aangenaam want het water begon steeds smeriger te worden naarmate we dichter bij de haven van Antwerpen kwamen, dus een eskimorol was niet echt meer een goed idee.

Net voordat we de Belgische vaargrens bereikten en het industriegebied ingingen, namen we nog een pauze op het zandstrandje aan onze rechterkant. Vooral ook omdat we voldoende hoogwater nodig hadden om in Lillo fatsoenlijk uit onze boot te kunnen stappen. Maar even luieren op het strand was ook niet erg. Altijd leuk om de grote schepen voorbij te zien varen.

Net toen we onze kayaks weer in het water hadden gelegd en instapten trok het water ineens heel erg terug en lagen we ineens weer droog. Wat nu? Een Tsunami? Nee, dit werd veroorzaakt door een groot schip dat er net aankwam, maar uiteraard volgde even later natuurlijk wel weer de ricochet. Peddelen maar !

Bij de kerncentrale aangekomen staken we over naar de andere kant voor wat interessanter varen langs de kades en de vaargeul.

Ondertussen bedacht ik me dat het in deze tijd met aanslagen ook niet bepaald handig is om een kerncentrale te hebben met als naam “het Doel”. Zouden die Belgen dit project vroeger gefinancierd hebben via collectes voor een “goed doel” zonder erbij te hebben verteld dat het om een kerncentrale ging? Daar zijn ze in Lillo dan mooi ingetuind! Nagenoeg het hele dorp is verdwenen op het Fort na en omgeven door zware industrie. Deze herleiding van de Lillo-uitdrukkking lijkt me eigenlijk nóg logischer!

Fort Lillo met een stuk van onze route

Ondertussen kwamen er 3 waterscooters ons tegemoet. Die mannen vroegen mij de weg want ze wilden naar Paal, een 15km stroomafwaarts voorbij Saeftinghe. Ik vroeg maar niet of ze uit Lillo kwamen maar legde ze uit waar het ongeveer was.
Wij volgden de rand van de vaargeul waarbij we goed op moesten letten want achter ons kwam een groot schip aan en voor ons ging een ander groot schip met 2 sleepboten net van de kade los. Ook lag er nog een binnenvaarder buiten de geul die net ging vertrekken.

binnenvaartschip klaar voor vertrek

Maar Ton had alles onder controle, luisterde de marifoon uit en loodste ons er veilig tussendoor.

Al gauw kwamen we dan toch aan bij Lillo. Het waterpeil was gelukkig hoog genoeg om via de trailerhelling uit te stappen. Toch enkele zwemmers hier nog in het haventje..Wat een onwetendheid hier in Lillo! Weten ze hier niet hoe smerig dit water is?

op de achtergrond de waterscooters

Na het omkleden dronken we nog wat op het terras aan het haventje voor een prijs waarvan je zegt, “doe er dan nog maar 1”, en zo geschiedde. Naast ons zaten de mannen van de waterscooters, die het dorpje Paal toch net iets te ver weg vonden. Dit was goed te begrijpen want even later zagen we ze vertrekken met 1 scooter op sleeptouw. Brandstof tekort?

Ik wandelde nog even door de kleine straatjes van het Fort. Een pleintje met gezellig terras en her en der nog wat boekenstalletjes. Het zag er allemaal wel leuk uit maar laat je telefoon hier in je broekzak want anders denken ze dat je hier op zoek bent naar een zeldzame Pokémon.

Ik had het verder gauw gezien en belde naar huis dat ik weer onderweg was. “Hi, was het leuk? Waar kom je nu vandaan?”  Van Lil….Waarde natuurlijk !

 

 

 

22-2-14 platen valkenisse, westerschelde 19,5km

Om 10u verzamelden we bij de Rillandse dijk voor een tochtje op de Westerschelde.

Tracking:donkerblauw is langzaam..groen is snel (9,5km/u)

We waren vandaag met een klein groepje van 6 man maar dat mocht de pret niet drukken.
Eerst moesten we de boten over de glibberige grasdijk heen dragen en toen nog een stuk door de modder naar de waterkant. Maar wel een mooi uitzicht!

In de verte de Twin-towers

.
Eerst werd de route besproken. Een rondje rond de platen van Valkenisse, met de richting van de klok mee.

Het zonnetje liet zich af en toe zien en er stond een westenwind van 4-5 Bft. Ik had een Vaavud windmeter bij die ik op m’n Iphone kon prikken. Werking is inductief dus geen losse batterijtjes nodig. Meter bestaat enkel uit plastic, lagertjes en magneetjes.

Het was afgaand tij met hoogwater Vlissingen om 6:19 en 18:51. Ook was er nauwelijks scheepvaart. Helaas waren er weinig golven / deining maar we hadden lekker stroming mee zodat we ondanks de tegenwind toch flink opschoten.

We volgden de rand van de zandplaat waar allerlei vogels voedsel aan het zoeken waren op het drooggelopen zand. Ook wij kregen wel trek. Voor de lunch was er helaas weinig beschutting beschikbaar en aangezien de zandplaat nog nat was werd het een staande receptie. Het zonnetje was lekker maar toch zorgde de wind voor een flinke windchill.

Heerlijk om even de handen te warmen aan de hete mok met thee.
Ik merkte pas hoe koud mijn handen waren toen ik een slok thee nam. Want hoewel mijn mok nog steeds heet aanvoelde was de thee inmiddels lauw !

Ondertussen begonnen er al wat meer schepen richting Antwerpen te varen. Altijd een mooi zicht omdat het net lijkt of die schepen over het zand varen.

Op de terugweg kwamen weer langs de zeehonden. Een stuk of 6. We stopten met peddelen en lieten ons zoveel mogelijk met wind en stroming meedrijven om ze niet te verjagen. Toch hadden ze ons snel in de gaten en verdwenen ze 1 voor 1 in het water. Goed opletten dus, want af en toe kwam er net een koppie kort boven water. Ik dreef een stuk achteraan dus zag ze dichtbij bovenkomen omdat ze dachten dat het gevaar al gepasseerd was. Maar al gauw had ook ik ze achter me gelaten.

Vlakbij het eindpunt waren ze weer aan het kite-surfen. Een hond liep hard van links naar rechts met z’n baasje mee te rennen. Ook een handige manier van uitlaten !

Omdat we niet zo lang hadden gepauzeerd waren we eigenlijk te vroeg terug en waren de laatste geulen te ondiep om te peddelen, dus moesten we lopen…..(zie het donkerblauwe stuk op de tracking)
En vanaf waar we aan de kant konden was het nog een lang stuk “wadlopen” richting vaste grond….en dat heeft me ook al nooit getrokken, nooit begrepen wat daar leuk aan is !

Een flink eind sjouwen…

Ton en ik droegen samen onze 2 boten tegelijk maar daardoor waren we zo zwaar dat we diep wegzakten in de drek. Ton zelfs een keer tot z’n knieën, en hij had moeite om weer los te komen. Ik denk, dat als hij de kano’s niet vast had gehouden, hij geheel in de modder zou zijn verdwenen….
Een paar keer moesten we rusten om op adem te komen. Toen nog de glibberige grasdijk af!
Het was zelfs te overwegen, voor de vaarders met een plastic boot, om in de boot te stappen en zo de helling af te glijden. Maar dat werd helaas niet geprobeerd…

14-4-13 Platen van Ossenisse, Westerschelde 28km.

Schipper mag ik overvaren? Nee dus…

De hele week werd al bericht dat het vandaag eindelijk wat warmer zou worden met wel 18-20 graden. Het water was echter nog heel koud dus warm kleden was toch nog een noodzaak. We verzamelden rond 10u bij Waarde alwaar de lokale bevolking zich al opmaakte voor hun bezoek aan de kerk..

We waren met 9 man vandaag en iedereen was netjes op tijd. Eerst moesten we onze boten over een glad dijkje en enkele keien dragen en daarna nog een eind naar het water. Samen met Ton tilde ik dus de eerste kayak over de keien het strandje op. Maar dat was wel even “slikken” want daar zakten we met elke stap tot over onze enkels weg in de modder.

“Uh, laat maar even liggen hier…eerst de andere kayaks maar tot hier brengen…”. En nu onze schoenen onder het slik zaten was het dijkje alleen nog maar gladder. Verder lagen er bovenop het dijkje in het gras nog eens diverse souvenirs van de lokale honden. Tja, shit doesn’t just happen..but it’s made by assholes.. Maar volgens Jos ging het om een en dezelfde hond “want die poepen altijd op dezelfde plek”. Ik bekende gelijk dat ik dat zelf thuis ook altijd doe..

Meer richting het water was de grond gelukkig wat steviger dus nadat we de modder weer van onze schoenen hadden gespoeld; “ja, het water is inderdaad koud !”; konden we de tocht doorspreken en het water op.

We vertrokken in zuidwestelijke richting en meldden netjes via de marifoons aan dat we een korte oversteek gingen doen van de vaargeul. We lieten 1 binnenvaarder voorgaan en verder was er geen schip te bekennen. We werden al flink zijwaarts weggezet door de afgaande stroming maar even later voeren we al tussen de platen van Ossenisse met lekkere stroom mee. Een mooi stukje langs de hoge zandplaat en al gauw moesten we weer de vaargeul oversteken. De bewolking was nog niet veranderd maar de wind was intussen flink toegenomen wat resulteerde in leuke golven.

Maar om de kortste oversteek te doen hadden we deze dan wel vol van opzij. Weer contact opgenomen via de marifoon met de verkeerscontrolepost en nadat we nog een schip voorbij lieten gaan mochten we oversteken. Ook dit schip zorgde weer voor leuke rollers dus dit was even genieten.
We voeren verder westwaarts waar we net voorbij de westpunt van de plaat een pauzeplekje hadden.

Blij dat ik toch een thermoskan met heet water had meegenomen want het was nog altijd best fris.

Pas na de pauze begon het wolkendek voorzichtig open te gaan en liet het zonnetje zich af en toe zien. Maar nu liet ook RWS zich zien…. en horen, want die toeterden al met hun boeg in onze richting dat ze ons wilden spreken. En dat was vast niet om lid te worden van de kanoclub…!!

Ton en Marius peddelden er naar toe en wij keken op afstand toe vanuit onze kayaks. Dat het lang duurde beloofde niet veel goeds. Even later kwam er nog een politiebootje aangestoven, die zich er ook mee gingen bemoeien. Oh..shit…

Toen die, na lange tijd, eindelijk weer weg voeren bleven we wachten in volle verwachting dat Marius en Ton wel weer onze kant op zouden peddelen voor een toelichting. Niet dus, die begonnen weer lekker verder te peddelen!! Dus ook wij kwamen weer in aktie. “Hé, niet alles voor jezelf houden ! Wij zijn ook nieuwsgierig” riep ik al verontwaardigd van afstand. Gelukkig kregen we alsnog een korte samenvatting :

“Waar we vandaan kwamen? “ –“Waarde”- “Waar we dan naartoe gingen”- “Waarde”- “Waren we de vaargeul overgestoken? “- “Ja, maar we hadden ons netjes aan en afgemeld”. Dat antwoord hadden ze niet verwacht en even nabellen bij de verkeerspost bevestigde ons antwoord. Goed , het kwam er op neer dat we de vaargeul toch niet over mochten steken, tenzij voorzien van een mechanische aandrijving met minimaal 6km/u. Dat wij zonder die mechanische aandrijving al sneller dan 8km/u oversteken doet er niet toe. Ze bleven vriendelijk maar regels zijn regels, dus het mag niet. We kregen geen boete omdat ze het niet hadden gezien. Jammer, regel was bekend maar we varen als club hier al dik 15 jaar en er is nooit moeilijk over gedaan, en ook de verkeerspost werkt altijd prima mee, maar als ze de regels strenger gaan hanteren houdt het helaas toch op.

We lieten het dus maar bezinken terwijl we weer verder oostwaarts langs de Molenplaat voeren. Op de zandplaat waren weer een hoop honden te zien, zeehonden dit keer dan. Ze doken snel het water in en kwamen even later dichterbij met hun koppies boven water.

Ook een enkele Bruinvis werd nog gespot. Helaas was de wind geheel gedraaid zodat we weer wind tegen hadden maar …wel weer stroming mee. Ook de zon werd warmer en warmer zodat het uiteindelijk toch nog lekker weer werd. Maar het tij was nog niet zo hoog gestegen dat het toetje van de dag, weer door het slik richting auto lopen niet meer nodig was. Een poging om over de keien te lopen gaven we al gauw op, het is maar modder.

18-11-12 De plaat en zijn verhaal….22km

Om 9uur verzamelen voor een tochtje westerschelde leek niet verkeerd.
Totdat ik zag in welke uithoek het vertrekpunt lag. Nee, Hoofdplaat was dus niet de naam van een zandplaat voor de kust bij Rilland maar een zeeuws-vlaams gehucht bij Breskens.
Dus ik vertrok nog voor 8uur vanaf de Bergse plaat via de westerscheldetunnel naar Hoofdplaat.
Het was droog en nog bewolkt maar het uitzicht over ’t scheld nodigde uit tot peddelen. De bedoeling was om een tochtje rond de Hooge Platen te varen. Nou, hoog lagen ze zeker. Maar eerst moesten we de boten nog naar het water dragen. Het mooie strandje bleek een glibberige boel te zijn waarbij onze voeten goed wegzakten in de drek. Gelukkig ging er niemand onderuit.
Vlissingen gaf om 17:00 hoogwater en ons rondje counter-clockwise begon met een lage cruise-snelheid door de ebstroom tegen, tussen enkele platen door richting Terneuzen. Dat veranderde toen we toen we het uiteinde van deze plaat hadden bereikt en onze koers 180 graden konden verleggen richting Vlissingen. De snelheid vloog met gemak omhoog naar 10km/h.
Er was weinig scheepvaart en wind dus het water was ook nagenoeg vlak.
Na enige tijd zagen we kleine strandhuisjes op de plaat linksvan ons? Huh? Strandhuisjes? Sinds wanneer?

strandpaviljoen?

Ah, het waren enkele flatgebouwen van Breskens waar enkel het bovenste stuk zichtbaar van was en de rest verdween achter het zand.
Ondertussen waren we al gesignaleerd op het water en kwam een boot van Rijkswaterstaat polshoogte nemen bij ons. We voeren echter netjes aan de kant en hadden ons ook goed aangemeld via de marifoon dus ze voeren ons gewoon voorbij.

Wij staken een kleine vaargeul over richting het haventje van Breskens voor een korte pauze. Links kwam nu een boot van de waterpolitie aan en rechts kwam de boot van RWS weer terug. We gingen maar dicht bij elkaar varen en koersten af op het kleine strandje tegen de dijk aan.  De bewolking was inmiddels weggetrokken dus we zaten prima in de zon uit de wind. Ook een enkele zeehond zwom het haventje binnen. Jos zag ook nog een bekende voorbijganger maar het gesprek was moeilijk te volgen zonder subtitling.

haventje en boot van RWS

Het tij was inmiddels weer gekeerd dus we hadden weer stroom mee richting Hoofdplaat.
Ook scheurde weer de  waterpolitie voorbij die verderop weer op ons bleef wachten. Hielden ze ons in de gaten? Hinderlaag?
Links van ons zat een grote groep zeehonden ook te zonnebaden op een hoge plaat.
Gelukkig voeren we zonder problemen door. Toch hadden we door die boot vd waterpolitie net iets teveel links gehouden en lag er een nu droge plaat tussen ons en het eindpunt. Op een plek waar hij  deels overspoelde benutte ik de kans om hem over te steken, de kano 15m voortslepend door het water, en aan de andere kant verder te varen.

even kluunen

Dat bracht de groep in 2-en aangezien een aantal verder voeren en verdwenen achter een hoge plaat. Gelukkig (of stiekem jammer?) hoefden ze niet ver om te varen om toch bij het eindpunt te komen. We stapten uit op de strekdam zodat we niet weer door het slik hoefden.

links de moddersporen van het instappen

Bovenaan de dijk genoten we nog even van het prachtige uitzicht over de schelde en grote containerschepen . Toch raar dat ik straks met de auto weer onder dat water door zou rijden…

29-9-12 Verdronken land van Saeftinghe 15km

Het oorspronkelijke plan was om met een aantal vaarders vanaf Waarde te vertrekken richting Paal en dus eerst een oversteek te maken over de westerschelde, maar dit hield in dat we pas laat terug zouden komen. Het werd pas tegen16u hoog water en het moest hoog tij zijn om goed door de kreekjes te kunnen varen.
Dus verzamelden we bij de jachthaven in het zeeuws-vlaamse Paal. Het weer was top,maar dit kon niet gezegd worden van de instapplek. Het merendeel van het haventje stond nog droog. De schepen lagen in de blubber en in het midden was een ondiep stroompje water. De kans was groot dat je tot je knieen zou wegzakken in de drek.

Jachthaven Paal

Terwijl er nog wat deelnemers aankwamen rijden zocht ik met Jos vast naar een betere instapplek. Op het haveneind was gelukkig een plek waar wat meer stenen lagen en daar zag het er redelijk goed uit.
Aangezien we een niet vrij toegankelijk natuurgebied ingingen was er ook een gids bij die voorin bij Ronco in de 2persoons geplaatst werd. We waren totaal met 14 boten en voordat iedereen zover was ging er heel wat tijd overheen maar rond kwart over 1 konden we eindelijk de tocht beginnen.

Eerst voeren we een stuk over de westerschelde in oostelijke richting vlak langs de vaargeul. Er was ook een belgische vader bij die met zijn zoontje in een 2pers. kayak voer. Deze had echter geen compartimenten of luchtzakken. Zou hij omgaan , dan zou zijn boot snel vol met water lopen en voor flink wat problemen kunnen zorgen. Die hielden we dus extra goed in de gaten. Het was gelukkig een brede stabiele boot en pa had een goed peddeltempo. Er stond een 4Bft maar de golven in de rug schenen hem niet te deren en behendig voer hij aan kop. Minder ging het met Ronco in de andere 2pers. Hij zat te los in zijn boot en had daardoor zijn rug geforceerd. Dus met nog slechts 3km afgelegd stond hij aan de kant kromgebogen zich te verbijten van de pijn. Zo zag het er althans vanaf het water uit. Maar na enige rek en strek oefeningen leek het alweer te gaan.

Dus voeren we weer verder. Ik keek naar de belgse pa, maar zag zijn zoontje nu niet zitten..Had hij hem achtergelaten op het strand? Wat bleek, het manneke was helemaal onder het spatzeil gedoken en lag in de boeg van de kayak ! Blijkbaar had hij het koud, want meepeddelen deed hij niet en de combinatie wind en waterspetters koelde hem mogelijk af.
Na een uurtje varen sloegen we rechtsaf Saeftinghe in. Ik stopte met peddelen en zag op mn gps dat de stroming hier 4km/h bedroeg! Dat merkte ook Jan die even aan de kant was gegaan voor een kodakmoment en nu in het ondiepe water hard achter zn boot aan rende. Op zich weer een leuk canonmoment voor mij , maar hij had zijn boot te snel te pakken.Een leuke zijkreek bood goede gelegenheid om even te lunchen. Het was nog wat modderig maar op de hogere graskant was het goed droog.

onze gids op de lunchplek

Onder het wijdse uitzicht, waarbij het leek alsof de vrachtschepen door het gras voeren, genoten we de lunch en zagen we het tij snel opkomen.

vrachtschepen door het gras

De kayaks werden steeds verder op de kant getrokken en toen we verder voeren konden we zonder blubbervoeten instappen vanaf de kant. We gingen verder, eerst door een smalle kreek en daarna een veel breder stuk met wind tegen.
De charme van deze omgeving zit vooral in het verschil van de natuur tussen eb en vloed. Zelf was ik niet echt onder de indruk. Mogelijk doordat ik te ver van de gids afvoer. Maar goed, het was weer eens wat anders. Na nog wat kreekjes voeren we wederom met stroming mee terug naar Paal. Hier was het nu gelukkig hoog water dus we konden het haventje invaren en op de trailerhelling uitstappen.