17-7-16 Domburg-Colijnsplaat 32km

Deze tocht werd samen met een paar leden van “peddelpraat” gevaren.

Er waren niet echt veel pratende peddels, maar dat vond ik niet erg. Persoonlijk heb ik het niet zo op hele grote groepen. Maar totaal waren we alsnog met een man of 10.

Eerst verzamelden we om 9u op het eindpunt Colijnsplaat , om daar zoveel mogelijk auto’s achter te laten. Dus wat boten overladen en door naar Domburg.

Het was niet heel erg mooi weer dus gelukkig weinig drukte op de weg. Net voorbij camping Noordduin reden we met de auto’s tot aan het strand.

Veel mensen waren er niet. In het water was een enkele SUP-er (stand up paddler), maar het was meer suffen dan SUP-en. Hij zwom er merendeels naast.

Helaas geen leuke branding. Af en toe wel iets, maar voordat je je boot dan gedraaid had was hij al weer weg. Wel jammer, want dat is nou net wat deze tocht zo leuk kan maken. Maar goed, we hadden wel stroming mee, dus we schoten lekker op.

Na Oostkapelle verlieten we het strand om richting de roompotsluis te gaan. En dan moet je goed links aanhouden om niet weg te drijven richting Oosterscheldekering. Maar Ton riep de afdwalers al terug. Aan mij vroeg hij nog of ik naar de rode boei toe wilde peddelen om te kijken wat daar op stond, maar dat kon mij niet echt boeien..

Bij de sluis aangekomen gingen de deuren net dicht. Gelukkig konden we via de marifoon contact opnemen met de post en mochten we alsnog naar binnen.

Achter ons liftte nog een bootje mee met deze ronde. We zakten een metertje naar beneden en konden al gauw weer de sluis uit.

Aan de andere kant lag een boot genaamd “de 2 zieke mannen” te wachten. Die hadden via de marifoon gehoord dat er kayaks in de sluis lagen en gingen ervan uit dat er niks anders in de sluis lag.  En daaruit bleek hoe ziek ze waren want toen wij de sluis uit gevaren waren, verzuimden ze te wachten op het groene licht maar gaven vol gas richting sluis.

Het scheelde dus niet veel of de metalen boot had de polyester  “2 zieke mannen” geramd.

Wij gingen even pauzeren op het kleine strandje vlakbij een caravan dat net een friettent met terras leek, maar de man antwoordde dat hij geen friet had. Toch maar boterhammen dus.

Het was nog steeds opkomend water, zodat de 1 na de ander zijn boot weer iets hoger op het strandje moest leggen.

Het laatste stukje naar Colijnsplaat had toch nog wel wat surfgolfjes voor ons in petto. Niet spectaculair , maar wel genoeg om ons leuk bezig te houden.

Zweden

Hammock paradise Sweden revisited 2016

De vorige trektocht in Zweden (zie elders op de site) was zo goed bevallen dat een vervolg niet lang kon uitblijven. Dezelfde groepsamenstelling, dus samen met John en Christel.

Dit keer wilden we net een stukje zuidelijker gaan varen, een gelijksoortig gebied met veel kleine eilandjes, en zouden we ook alle 3 dit keer in hangmatten gaan slapen, aangezien daar makkelijker een plek voor te vinden is dan voor een tent.

Ons oog viel op het gebied rond Västervik aan de oostkust. De vorige keer peddelden we van A naar B, maar aangezien we met maar 1 auto waren en het ontzettend veel tijd zou kosten om met de bus terug naar beginpunt te gaan, besloten we een rondje te varen. We vonden een goed beginpunt in Blankaholm, waar ook een camping aanwezig was.

Op 24-6 vertrokken we dus om 17u30 met de auto via Denemarken die kant op.
Bij de veerboot tussen Duitsland en Denemarken hadden we het geluk om nog net als laatste auto de boot op te mogen. Controle aan de grens was er nauwelijks. Enkel de Zweedse douane vroeg of het doel van onze reis met die 3 kayaks op het dak “vakantie” was. Ik wou nog zeggen, “Nee hoor, we zijn bootvluchtelingen, zie je die boten niet op het dak” maar dat had mogelijk tot enige vertraging geleid.

Zaterdag 25-6-16 Blankaholm
In Zweden merkten we al gauw dat het niet echt donker werd, hoogstens wat schemering en helaas af en toe ook wat dichte mist en rond 2.45 werd het zelfs al weer licht.

Al met al kwamen we mooi volgens planning vroeg in de ochtend aan op de camping waar we zelf een mooi plekje mochten uitzoeken voor onze tentjes. We betaalden ongeveer €35 voor 2 tentjes / 2 nachten.
Op het terras van Blankaholm maakten we de planning. De bedoeling voor vandaag was eigenlijk om rustig aan te doen, vanwege de gebroken nacht en het, naar het schijnt, mooie stadje Västervik te bezoeken. De weather-app gaf echter voor vandaag wel mooi weer maar voor zondag nagenoeg de hele dag veel onweer aan.

Niet echt geschikt voor een 1e vaardag. Voor een 2e ook niet eigenlijk.. Ik stelde dus voor om vandaag een klein rondje in te peddelen, morgen Västervik te bezoeken met eventuele escape naar overdekt winkelcentrum en maandag met de tocht te beginnen. We hadden toch geen vaste route gepland.

Zodoende lagen we even later toch nog met lekker weer op het water om te genieten van de prachtige omgeving. Al snel werd duidelijk dat de omgeving zo geschikt was voor hangmatten dat we onze tentjes niet voor de zekerheid hoefden mee te nemen in de boot.

Het werd geen groot rondje maar na weinig nachtrust wel prima zo.

Zondag 26-6-16 Blankaholm- Vino 16km
Het had vannacht wel iets geregend, tent was nat, maar geen onweer nog. Vandaag dus maar naar Västervik. Een klein half uurtje rijden over een mooie weg. Parkeren daar bij de haven was gratis op zondag. Het was geen grote stad. Haventje wel leuk maar niet echt bijzonder. Verwachtingen waren groter. En ja, met de winkels dicht werd het al gauw een bezoek aan het terras totdat de Subway openging voor een lunch.

Het beloofde onweer bleef maar weg. De buienradar toonde ons dat het onweer noordelijker zat, bij Stockholm, dus we kwamen goed weg. Maar goed, het klaarde steeds meer op dus we kregen toch wel zin om alsnog op pad te gaan aangezien Västervik verder niet veel meer was. Nog wel even langs een grote supermarkt gegaan voor wat laatste inkopen, en daarna terug naar de camping om in te gaan pakken.

Mijn kayak had vanwege de regen op z’n kop gelegen maar ondanks het transportzeil zat toch mijn hele kuip, incl. spatzeil en zwemvest die daarin lagen, onder de mieren. Gelukkig zaten we vlakbij een kraantje maar het was alsnog een hele klus om ze allemaal weg te krijgen. Als je iets niet wilt is het wel gekriebel van mieren op je benen tijdens het varen….

Ons plan was in ZO-richting naar het grote langwerpige eiland Vinö te varen. De naam deed ons aan wijn denken en het lag in een natuurgebied, maar op dat eiland was overnachten wel toegestaan. Onderweg kwamen we de prachtigste privéhuizen tegen. Al gauw kwamen we bij onze bestemming aan.

Afijn, van afstand leek het prima, langs de waterkant een 50m brede bosrand met bomen op goede afstand. Achter die bosrand was alles gekapt en was het 1 dorre bruine dode takkenmassa. Niet echt uitnodigend. Tevens stiktte het er van de grote rode mieren. We liepen nog wat verder langs het water maar om de 20m wederom een meter hoge mierenhoop.

Overal waar we liepen krioelden het. Midden in de dorre gekapte takkenmassa lag een oase van nog een 6-tal groene bomen. We liepen daar nog even naartoe. Op de grond geen mier te zien, maar op elke boomstam leek het het wel een Nijmeegse vierdaagse van mieren naar boven. Vermoedelijk betekent Vinö geen wijn maar “mier” of “hell island”. Weg hier! Maar goed, zou dit op de andere eilanden ook zo zijn? En het werd al laat. Om nu weer eerst het natuurreservaat uit te varen zou tijd kosten en voor John en Christel zou het de 1e keer worden dat ze hun hangmat gingen ophangen.

Toch maar naar het dichtstbijzijnde eiland Skedo overgestoken om te kijken of daar minder roodhuiden zaten. Dit bleek inderdaad het geval, maar officieel mocht je hier waarschijnlijk niet kamperen. (57°31’01.8″N 16°40’26.5″E)

Maarja, met duizenden eilanden hier, was de kans dat je gecontroleerd werd wel erg klein. Het opzetten van de hangmatten viel mee. De beide Hennessies van John en mij hingen vrij snel, maar de Mil-tec van Christel was wat lastiger. De tarp zat vast aan de hangmat dus zodra je erin ging liggen, hing de tarp weer los. Maar na veel afstellen en uitproberen luktte het uiteindelijk.

De hangmat van Christel

Maandag 27-6-16 Skedo-Strupö-Eknö 21km
We besloten vandaag nog rond om Vinö te varen, maar daarna noord aan te houden richting het grote eiland Eknö. Onderweg kwamen we langs het kleine dorpje Strupö. Maar dit leek op 1 man na, nagenoeg geheel verlaten. Ondanks dat we 2 Dromedary bags van 4L hadden en nog een aantal limonadeflessen met water wilden we onze watervoorraad toch zo groot mogelijk houden. Maar goed, hier was niks behalve een mooi plekje voor een korte snack-pauze.

Zowel de gps als het kompas gebruikend navigeerden we door het doolhof van vele kleine eilandjes (en vele reigers!) verder noord naar Östra Eknö, ofwel oost-Eknö. Daar vonden we een mooie Zweedse picknicktafel voor de lunch. Verder 1 bewoond huisje, waar men ook geen drinkwater beschikbaar had. Het was geheel uitgestorven, op een ree en een slang na.

We volgden de oostkust van het eiland met als doel Marsö, maar al gauw zakte het tempo van Christel zo in dat het beter leek om maar een kampeerplek te zoeken. Geen probleem. Ons doel was niet om afstanden te halen maar om te genieten. We vonden een mooie verhoogde plek met zeezicht. ( 57°37’08.0″N 16°43’49.2″E )

We zagen nog 2 keer een groepje kajakkers voorbijkomen maar verder was het stil op het water. Na het eten maakten we een mooi kampvuur. Rondom ons zat er vaak een kleine zwermen hele kleine vliegjes die vlak bij je in de lucht bleven. En als je wegliep volgden ze je gewoon. Maar ze deden verders niks. Ook de muggen vielen wel mee. En die kwamen ook niet door mijn  fijngeweven zweedse G1000-kleding heen.

En zodra je in je hangmat lag hoorde je natuurlijk wel het gezoem van wat muggen die rondom de hangmat vlogen, maar het muskietennet en de onderdeken hield ze op afstand. Maar aangezien je ze vlakbij hoort zoemen, alsof ze recht op je voorhoofd willen landen, moet je in het begin toch even een mentale knop omdraaien om te kunnen ontspannen .

Dinsdag 28-6-16 Eknö-Idö- Händelöp – St.Kuggen 20 km

Vandaag wilden we toch wel echt een mogelijkheid vinden om drinkwater bij te vullen. We zouden via het haventje van Händelöp (volgens de kaart, havenfaciliteiten aanwezig) naar Idö varen. En dat was een toeristische plek met zelfs café en restaurant. Dus dat zou moeten lukken. Zelfs als alles gesloten was konden we het vandaag nog wel redden maar dan zouden we morgen nog verder richting Västervik moeten varen, en wij wilden juist weer wat verder naar het zuidwesten afzakken.

Vlak voor het vertrek werd John in een momentje eenzame afzondering nog even aangevallen door de 2e divisie rode pantsermieren die vervolgens in korte tijd een ware slachting hadden aangericht op zijn benen. Gelukkig dit keer geen allergische reakties.

De route was mooi vandaag, door de buiten-scheren, en het werd een warme dag. Goed smeren dus en de kleding nathouden om de verdampingskoeling zijn werk te laten doen. We voeren nu wat minder beschut, maar er was niet veel wind. In het haventje van Händelöp lagen een paar bootjes maar we zagen geen waterkraan. Een aardige Zweed liep speciaal voor ons nog rond de gebouwtjes, gelukkig want de kade was nogal hoog, maar kon ook geen waterkraantje vinden. Goed, op weg naar Idö dan….en hopelijk een leuk terras! Dit was slechts 4km verder dus daar waren we zo.(57°42’16.3″N 16°45’55.9″E).

Maar met mijn verrekijker zag ik al gauw dat er inderdaad een terrasje was! En cliché, maar eindelijk wat “blonde” Zweedse meisjes achter de toonbank.

Nadat we heerlijke broodjes kochten was het zo fijn om weer water bij te kunnen vullen en weer wat mensen te zien! Na weer lekker uitgerust te zijn richtten we onze bootjes in een zuidwestelijke richting om tussen Händelöp en vasteland door te varen. Na de oversteek begaf de peddel van Christel het. Het blad draaide los in de steel. Ook aan de andere kant van de steel was het blad nagenoeg los. Maar gelukkig hadden we genoeg reservepeddels bij. Ook zagen we weer een hert langs de kant van het water.

oh, dear…

 

We zaten nu vlakbij wat eilandjes die ideaal waren om te kamperen, dus ondanks dat we nog wel verder konden besloten we toch vast een beetje te kijken voor een leuke plek. Die vonden we inderdaad, maar wat miervrij leek veranderde toen we de boten op de kant gingen sjouwen. Het hele “rode leger” was wakker geworden door het lopen over de humuslaag en kwam nu in aktie. Nog voordat mijn boot op zijn plek lag was ik al 3 keer gebeten net boven mijn waterschoenen. Nou ben ik echt geen mierenneuker maar dit ging hem dus niet worden.

Maar eilandjes genoeg. Wel wilden we natuurlijk mogelijkheid om in het zonnetje te zitten. We vonden nu een nog mooiere plek. Op een hoge rots, dus mooi uitzicht vanuit de hangmat, met een privézwembad gevormd door een uitloop van rotsen. De mooiste plek tot nu toe ! (57°40’14.3″N 16°42’33.4″E )

John dook al gauw in het water. Maar het was wel wat lastig om weer uit het water te komen. Spekglad door de algen en het liep steil naar beneden.

Na het koken werden we beloond met echt een prachtige sunset. We bleven maar foto’s maken, maar zo mooi als in het echt kregen we het niet op onze camera.

 

 

Woensdag 29-6-16 St.Kuggen- Nävelsö-Flatholmen-Eknö. 21km
Ik werd vroeg wakker, het was nog maar 5u, maar de zon scheen alsof het al bijna 12u was. In een tent zou ik nu waarschijnlijk mijn tent uitgebrand worden. Nu lag ik koel in de schaduw met lekkere verfrissing van de wind. Maar goed, de zon was toch ook wel lekker. En aangezien er geen muggen waren nu, ritste ik het muskietennet eraf en deed ik ook mijn tarp in de snakeskin.

een selfie om 5u..

Nu kon ik heerlijk uitslapen / snoozen in de ochtendzon tot 8u met prachtig uitzicht. Raar om te beseffen dat je toch echt aan zee ligt, aangezien het wel binnenwater leek. Ik vond het jammer om deze prachtige kampeerplek weer te moeten verlaten maar had ook wel weer zin om lekker te peddelen.

We slingerden wat tussen de diverse eilandjes door richting Mårsö, maar de vaart zat er niet echt in.

John had gisteravond met hout kleiner maken voor het kampvuur zijn voet verwond en was ook wat misselijk. Ook Christel voelde zich niet top en had last van haar rug.

We besloten via Nävelsö achter een paar eilanden langs naar het zuiden af te zakken. Mocht het niks worden, dan zaten we in ieder geval in de goede richting terug .

Ook Nävelsö straalde een serene rust uit. 1 Zweedse familie zat op de rotsen. We vroegen waar iedereen was. Hij vertelde dat hij hier wel opgegroeid was maar dat het nu eigenlijk allemaal privé vakantiehuisjes zijn waar men maar een paar weken per jaar is. Verder gaf hij ons nog klein flesje water. We hadden nog genoeg, maar het was superaardig.

John had flink last van zijn voet en kon tijdens de lunch amper lopen. Maar zolang hij in de boot zat had zijn voet in ieder geval rust.

We zakten af tot het eiland Flatholmen (57°37’2.2″N 16°40’48.9″E) en besloten toen weer richting onze vorige kampeerplek aan de oostkant van Noord-Eknö te varen. Maar de wind was ondertussen wel in kracht toe genomen en kwam ook uit het oosten. Dus we probeerden op de noordkant nog een beschutte plek te vinden. Wederom was een, naar wat wij dachten perfecte plek, weer duidelijk voelbaar aan onze voeten, geannexeerd door het rode leger. En de hoge mierenhopen maakten duidelijk dat we beter verder konden zoeken.

Maar net ongeveer 250m voor onze oude kampeerplek zien we een hoge rots met een picknicktafel. (57°37’15.7″N 16°43’52.3″E)

Ook was er een klein bosje op deze hoge rots, met veel zacht mos en wat spinnetjes, maar geen mieren hier. Helaas wel blootgesteld aan de oostelijke wind. En die is nu behoorlijk hard, met sterke windvlagen. Dus ik leg toch maar mijn kayak naast mijn hangmat om deze te kunnen gebruiken als ankerpunt voor mijn 2 scheerlijnen van de tarp. John stoot z’n hoofd aan een uitstekende tak. Blijkbaar is niet al zijn bloed via zijn voet uit zijn lijf gegaan, want er komt nog genoeg uit zijn hoofd. Ook ik stoot nog 2 keer mijn hoofd. We kappen dus nog maar wat dode uitsteeksels weg. Ondertussen komt er regen aan. We besluiten maar gauw te koken, en dat gaat het snelst met een adventure food maaltijd.

En inderdaad, net na ons eten gaat het regenen. Wij trekken ons terug in onze hangmat.Geen straf. Heerlijk liggen te loungen, beschut tegen weer en wind, de regen tikkend op de tarp en ondertussen pracht uitzicht. Je wordt er helemaal Zen van….

Als het even droog is geworden loop ik nog een stukje richting onze vorige kampplek. Daar spot ik ineens een groot hert. Hij staat doodstil en zit mij niet. Even later verdwijnt hij met grote sprongen weer in het bos. Wat ons verder opvalt dat er soms loze ruimtes onder de boomstronken zitten. Je kan er soms bijna in wegvallen. Op sommige plekken een diep gat met een heel waterreservoir. Heel apart.

De avond verloopt verder regenachtig dus we gaan bijtijds slapen. Ik heb nog een restje whisky dat zijn weg wel vindt.

’s Nachts word ik wakker van het geflapper van mijn tarp. Het blijkt dat de wind 180graden gedraaid is en nu dus recht onder mijn luifel blaast. Ik ga er even uit om mijn deelbare peddels (gebruikt als tentstok) onder de luifel uit te halen en hem naar beneden te spannen. Tevens kijk ik over de zee uit en zie ik tot mijn verbazing een Russische onderzeeboot. Alsof we nog niet genoeg te maken hebben gehad met het rode leger! Hij ligt stil, best vlakbij. Of is dit de nawerking van de whisky? Een soort Zweedse variant van het monster van Loch Ness?? Het zou wel kunnen, ik kon me goed herinneren dat er in 2014 ook een Russische Submarine was gespot in de Stockholm Archipel omdat we er toen pas geweest waren. (https://en.wikipedia.org/wiki/Swedish_submarine_incidents )

Het is te donker en toch net te ver weg om goed op de foto te krijgen maar dat is niet erg, want ’s morgens, als de whisky weer is uitgewerkt, ligt hij nog op dezelfde plek…vermomd als eiland.

Rechts op de foto de onderzeeër.

Donderdag 30-6-16 Eknö-Brändö-Skälöbro-Storö 21km
De windrichting is alweer gedraaid en komt weer vanuit het zuiden. Ofwel, wind tegen vandaag. We nemen de beschutte route, zoveel mogelijk tussen de eilandjes door, maar dat houdt wel in dat we daarna een korte oversteek moeten maken. Voor Christel niet echt ideaal. Maar goed, ze doet het fantastisch. Wel heeft ze even later weer last van haar rug. Ik raad haar aan wat zachts achter haar rug te proppen, en dat blijkt een wereld van verschil. Net wat meer steun. Gelukkig dat we dus niet voortijdig waren gestopt voor lunch want nu komen we uit bij een restaurant met terras aan het water. Resulterend in heerlijke pizza als lunch.

John en ik kiezen de kebab versie en Christel de 4 Stagioni in de vis-versie met mosselen en garnalen. Ook heerlijk. Als we willen betalen wordt ons Zweeds briefgeld geweigerd. Het is nog maar 30 juni maar bij de kassa laten ze zien dat onze briefjes per 30 juni niet meer geaccepteerd worden. We kunnen het wel bij de bank inwisselen zeggen ze…mmm..vlgs mij staat op het papier tot en met 30 juni. Maar goed, we proberen het nog wel ergens anders.We peddelen nog een stuk verder, langs een prachtig groot nest van een zee-arend,  totdat we op het eilandje Storö onze laatste kampplek vinden, en gelukkig zonder roodhuiden. (57°34’49.6″N 16°34’19.7″E)

 

Aangezien we al pizza ophebben kiezen we nu voor een brooddiner. Wederom gaat de wind weer wat aantrekken en begint het ook nog te spetteren. Dus we zitten gedrieën onder de 3×3 tarp van John nog even een spelletje Uno te spellen. Maar dat verveelt ons al gauw, aangezien Christel steeds wint.

Het comfort van mijn hangmat lokt me al gauw. Relax liggend zie ik in gedachte de highlights van deze mooie tocht weer voorbijkomen. Met morgen nog de laatste 4km is het totaal een magere 100km, maar het was wel een mooie en leuke tocht. Heerlijk om nagenoeg overal vrij te kunnen varen, stoppen wanneer en kamperen waar je wilt in een prachtige omgeving. De alledaagse stress ontvluchtend en de ellende van het dagelijkse wereldnieuws. Enkel druk hoeven te maken over het op tijd vinden van nog wat drinkwater. Iets wat je thuis weer al gauw weer als vanzelfsprekend ervaart. Het was leuk zo !