16-4-23 Haringvliet 19km

Westelijk deel Haringvliet

Op het Haringvliet vaar ik wel vaker maar meestal vanuit Middelharnis. Dit keer eens vanuit Stellendam met kanoclub Zeeland. Er waren 12 vaarders, waarschijnlijk omdat de meeste dachten dat het lekker weer zou worden. Helaas was het dik bewolkt met een noordwestelijke koude wind. Maar we konden er nu niet meer onderuit…

De ophaalbrug bij het vertrekpunt was in onderhoud dus we moesten een paar km omrijden over de brug naar het noorden. Hier had ik geen rekening mee gehouden dus toen ik aankwam waren de meeste al omgekleed. Gelukkig heb ik nooit veel tijd nodig maar ik was heel blij dat even later ook Jurgen en Marije nog aan kwamen rijden, alhoewel ze mijn blijheid om hen te zien vast anders interpreteerden, kon ik nu rustig aan doen..

Klaar voor vertrek..

Nadat iedereen zijn auto op de parking had weggezet konden we vertrekken. We besloten eerst met wind in de rug de zuidkant te volgen tot aan de zandplaat.

Go!

En dat gaf gelukkig wat leuke surf golfjes. Zo kan ik wel tot Middelharnis doorsurfen. Maar helaas waren we al gauw (na 7km ) bij de zandplaat aangekomen. Vanaf hier gingen we koers noord richting Hellevoetsluis. Daar vonden we een mooi klein strandje enigszins beschut tegen de koude wind.

privé-strandje bij Hellevoetsluis

Hoewel er geen bordjes”privé” stonden zagen we wel tuinverlichting. Zou het dan toch privé gebied zijn? Maar goed, het huis verderop leek verlaten. Dus we gingen toch maar even wat eten. Even later kwam toch de aardige eigenaar polshoogte nemen. Gelukkig vond hij het geen probleem dat we hier even zaten en vond hij het leuk om al die verschillende kleuren van zeekanos te zien. En natuurlijk houden wij ons altijd aan “leave no trace”. Maar een biologische sanitaire stop konden we nu natuurlijk ook niet doen op dit terrein…

Na de korte lunch peddelen we verder richting de mooie vuurtoren en bekeken we ook nog de museum haven met het oude oorlogs-ramschip de Buffel.

Stoom ramschip Buffel

Daarna volgden we de noordkant van het Haringvliet terug naar Stellendam. Maar helaas bleef het bewolkt.

Ik was iets te koud aangekleed dus ik peddelde flink door om warm te blijven. In gedachte zat ik al in het warme restaurant ” zoet of zout” .

Heerlijk weer

Gelukkig kreeg ik nog een paar vaarders mee voor de après-kayak in dit gezellige restaurant. De Irish-koffie smaakte heerlijk ( bedankt Ton!!) En na weer opgewarmd te zijn keerde iedereen weer huiswaarts.

Zoet of zout… Mij maakt het niet uit…

25-9-22 Veerse meer 23km

De vakanties waren voorbij en na net terug gekomen te zijn uit Griekenland had ik wel weer zin om weer eens te kayakken. Het plan was om op Veerse meer te peddelen maar de weersvoorspellingen voor het oosten van het land waren beduidend beter dan voor Zeeland.. Maar goed, ik had toch meer zin in Zeeland dan Biesbosch.

Ik was dan ook verrast bij het prachtzicht toen ik aankwam op De Piet

Een leeg meer als een spiegel lag uitnodigend op me te wachten

Het was nog vroeg en om 9u45 zat ik in mijn kayak. Met het gebrek aan wind schoot de Kayak vooruit en liet ik de enkele zeiler die toch een poging deed ver achter me.

Ik was verbaasd over het feit dat ik nauwelijks kwallen zag. Laatste berichten waren dat het er enorm veel waren maar waar dan??

Nou hier dus… En op sommige plekken verzadigd!

Had ik het maar niet gezegd, zodra ik het dammetje bij de Arneplaat voorbij voer kwamen ze massaal tevoorschijn.. zelfs zo veel dat het mijn snelheid zelfs iets naar beneden haalde.. Op sommige plekken kon je door de kwallen het water niet meer zien. Gelukkig betrof het de oorkwal die geen stekende netels heeft.

Maar het was toch te fris om te rollen dus ik had er geen last van. Ik peddelde verder over een leeg meer richting Veere.

Hoe vaak ik hier ook kom, ik blijf elke keer weer foto’s maken en genieten van het prachtige stadje.

Tijd voor een koffie- break met pracht uitzicht over het meer.

Ik voer verder richting de Veerse gat-dam en zag een donkere lucht vanaf zee aankomen. Toch maar even aan de kant om een anorak aan te doen

Richting Veere nog mooi weer

Uiteindelijk viel ook die bui reuze mee dus die ging weer uit.

Ik peddelde verder langs de dam, de verlaten waterskibaan en ging bij Wimpie een koffie en daarna nog een ijsje nemen.

Het was maar goed dat ik me niet teveel had laten afschrikken door de weerberichten. Er leken later nog wat buien aan te komen maar ook die losten op zodat het mooi weer bleef. Wel kwam de wind nu iets meer opzetten zodat ik met licht wind in de rug terug naar De Piet voer.

29-11-20 “waar blijft de zon” Oosterschelde 15km

Na een mooie zonnige zaterdag zou de zondag ook mooi weer moeten geven. Ondanks de lage temperatuur van 3graden toch leuk om het water op te gaan. Een voorstel via de groepsapp om vanaf Brasserie De Zeester richting Wemeldinge te peddelen leek me dus wel een leuk idee.

We waren maar met een klein groepje van 5 en we verzamelden op de parking van de Brasserie. Een populaire startplek ook voor veel duikers. Zo ook nu. Een groepje duikers hadden hun tochtje er alweer op zitten en zaten dus voor 11u al aan het bier. Wij sloegen maar even over..

Vertrek vanaf De Zeester

Het was nog allemaal grijze lucht maar alle weather-apps beloofden spoedig een lekker zonnetje.

Radarpost Wemeldinge in zicht..

De wolken hadden maling aan deze voorspellingen en bleven de zonnestraaltjes blokkeren. Wij peddelden met wind mee en getijstroom tegen naar Wemeldinge. Bij het kanaal attendeerde de radarpost ons netjes op een naderende binnenvaarder. Na kort wachten legden we de laatste meters af en legden we aan op het strandje waar we zomers altijd instappen.

Strandje van Wemeldinge

Daar trakteerde Max op heerlijke appeltaart en zochten wij een plekje uit de wind op een bankje

Stuk Appeltaart rechtsonder…

Onze route ging verder richting Yerseke. Stroming mee maar wind tegen. Dit voelde ook gelijk een stuk kouder aan. Maar het waren geen grote afstanden, dus al gauw waren we voor het haventje alwaar we een rondje om de rode boei voeren en toen koers zetten terug richting St. Maartensdijk. Er stond nog een zijwaartse vloedstroming van 2km/u.. Af te lezen op de GPS toen ik even stil lag.

Na een kleine 15km waren we weer terug. De zon had zich niet meer laten zien, maar echt koud had ik het nou ook weer niet gehad. Goed aangekleed en in beweging ben je zo warm. Toch kreeg ik de volgende dag ’s middags een vervelende hoest en een snotterende neus. Corona of een koutje? Mijn gevoel zei het laatste. Met mijn smaak was ook niks mis (getest met heerlijke gevulde koek en bak koffie) Men zegt altijd dat je van kou niet verkouden kan worden….zou het dan toch? ( maar waarom noemt iedereen het dan verKOUden?)

De volgende dag toch maar even laten testen. Praktijk is dus blijkbaar anders want na een een vervelende nasale penetratie en een dagje thuisblijven in afwachting van de uitslag, testte ik negatief en kon ik gelukkig weer terug aan het werk. Oorzaak dus toch te herleiden naar de koude wind. Klachten waren inmiddels ook alweer weg. Niet iets waar ik normaliter voor thuis zou blijven maar het zijn rare tijden nu..

19-1-19 Snerttocht Veerse Meer 9km

Na vele grijze zwaarbewolkte dagen gehad te hebben werd het ineens mooi weer, precies op de dag van onze jaarlijks terugkerende Snert-tocht. En de vorst van afgelopen nacht maakt zoiets alleen maar leuker, want kou hoort er wel een beetje bij. Maar hoewel de temperatuur maar 3-4 graden boven nul werd overdag, was het door het zonnetje goed uit te houden.

Om 11u zouden we vertrekken vanaf het Veerse Meer. Een grote groep dit keer, meer dan 20 man/vrouw. Het kleine strandje leverde dus al gauw een mooie pracht op van felle kleuren en ook de lucht en het water zagen er prachtig uit.

Toen iedereen zover was, voeren we eerst de kreek in richting sluis de Piet. Voor sommige was het lang geleden dat ze in een kayak hadden gezeten dus een goede warming up in dit beschutte deel.

Aan het eind was het water dicht gevroren. Geen heel dik ijs, maar leuk genoeg om doorheen te komen. Al moest je soms met je peddel door het ijs hakken om vooruit te kunnen komen. Krakend boog het ijs door de scherpe boeg uit elkaar. En soms voer je er bovenop en zorgde het gewicht van je kayak ervoor dat het ijs zich gewonnen moest geven. Wel wat makkelijker voor diegene die achterin voeren, want er werd een duidelijke vaarweg uitgehakt.

De kreek loopt dood dus we moesten weer langs dezelfde route terug. Toen we wederom door het ijs gegaan waren was de mooi egaal bevroren kreek langzamerhand veranderd in een soort nederlandse versie van Iceberg Alley. Geen Zeeuwse 11-dorpentocht voorlopig ! We peddelden terug naar het meer om nog een klein rondje rond de Arneplaat te peddelen. Heerlijk rustig zo op het water en je kon mooi ver kijken met dit heldere weer. Veels te snel waren we weer terug bij de beginplek.

Veerse toren in de verte

Geen tent dit keer op de parking, want we mochten weer gebruik maken van de faciliteiten van Kanoa om binnen een kop snert te eten. Cor had iedereen aangemoedigd om zelf een mok mee te nemen zodat er minder wegwerpbekers bij het afval zou komen. Iedereen met een eigen mok zou soep krijgen van een A-merk.

Verder was er warme chocolademelk met slagroom en waren er zelfs oliebollen en belgische bonbons! Geweldige afsluiting van een heerlijk peddeldagje als intro van het nieuwe seizoen van 2019. Ik vond het 5 sterren waard. Organisatie , bedankt!

21-10-18 Seasons end op Grevelingen 17km

Na een lange zomer lijkt dan toch het einde wel in zicht te komen. Voor vandaag was redelijk weer voorspeld met 3-4Bft. Leuk om nog een keer het water op te gaan met mijn Flat-Earth kayakzeil, aangezien ik dat dit jaar nog niet had gedaan.

Ik vertrok als vanouds vanaf de nieuwe jachthaven in Brouwershaven. Het was nu nog vroeg en best fris, 8graden, dus toch maar geen korte broek. Na nog even via een hack in het toiletgebouw gekomen te zijn ging ik op pad. Ik besloot eerst maar richting het westelijk deel te peddelen en dan hopelijk met wind mee richting Ossenhoek.

Gezeild van punt 1 naar 2

Toen ik de jachthaven uitvoer werd ik nageroepen. Ik keek om.. “veel plezier” werd er geroepen . Ah, bedankt. Dat gaat wel lukken.

Net voorbij Jachthaven Den Osse kwam ik bij de duikspot. Aan de luchtbellen te zien werd er druk gedoken nu. Tussen de duikers zwom ook een zeehond. Ook op de kant was het druk. Bij het schelpenstrand van Scharendijke aangekomen vond ik het tijd voor een bak koffie.

schelpenstrand nabij Scharendijke

Daarna verder richting jachthaven van Scharendijke, of Schèrendieke, zoals ze daar zeggen, en door naar de meest zuidwestelijke punt van het Grevelingenmeer. Je kan, als je een kanokarretje bij hebt met je kano door een tunneltje lopen en aan de andere kant van de weg de zee op. Maar dat was ik niet van plan. Er stond wel wat wind, 3Bft denk ik, maar leuk genoeg om relaxed met zeil verder te gaan.

jachthaven Scharendijke

Snel ging het niet, zo’n 5km per uur, maar het was toch leuk. Vooral ook omdat het zonnetje wat meer begon te schijnen. Ik had energie genoeg om te peddelen maar ik vond dit toch wel heerlijk. Kijken of ik zonder peddelen tot Ossenhoek kom.

Dat bleek goed te gaan. Wat ook opvalt is dat vogels normaliter opschrikken van mijn peddelbewegingen maar niet van van mijn zeil.

aankomst Ossenhoek

 

Toen ik bij de Ossenhoek (recreatie-eilandje) aankwam was het echt heerlijk weer. Dat werd dus lekker in het zonnetje liggen en genieten van waarschijnlijk 1 van de laatste mooie dagen van dit seizoen. Zeer waarschijnlijk dat ik me voor m’n volgende tochtje al warmer moet aankleden.

Na lekker de tijd daar te hebben doorgebracht peddelde ik in stevig tempo terug naar Brouwershaven. Was een heerlijk dagje zo.

 

 

5-8-18 Zeeuws Vlaamse Lorelei in aktie 28 km

Op initiatief van Jos vandaag een stukje langs de ZeeuwsVlaamse kust varen. Gezien het voorspelde warme weer en de snel verslechterende kwaliteit van de binnenwateren een goed plan. Wel 1,5u rijden en aangezien er wel wat drukte richting strand te verwachten was besloot ik op tijd weg te gaan. Ondanks dat de vertrektijd met varen pas om 11u15 was .

uitzicht op vlissingen

Zeeuws Vlaanderen, echt een gebied waar ik wel eens, maar niet vaak kom. Het plaatselijk accent is voor anderen moeilijk te verstaan en ook Google translate kan je er niet bij helpen. Maar we hadden een goede tolk bij vandaag (Jos).

We verzamelden bij het instappunt te Groede, nabij het Beach Pavillion Groede aan Zee. Gelukkig nog plek genoeg op de parking. We waren met een groepje van 7 man vandaag. Nadat we met behulp van onze kanokarretjes de kayaks op het mulle strand hadden gekregen gingen we met de Ebstroom richting Cadzand en Knokke

Al gelijk bij vertrek werd de eerste zeehond gespot. Het was verders windstil maar door de stroom hadden we een snelheid van 10-11km/u zonder hard te moeten peddelen.

 

Al gauw waren we in de vernieuwde jachthaven van Cadzand Bad. Zag er allemaal strak uit maar mist nog wat sfeer.

 

Zonder te stoppen vervolgden we onze route richting Knokke. Toen we daar bijna waren begon de wind iets toe te nemen.

stroming goed zichtbaar bij de boei

Op het strand wachtten we de kentering af. Ondertussen probeerde ik het onderling ZeeuwsVlaams gesprek van enkelen te ontcijferen. Een deel bleef toch gokwerk.. Maar wat was het lekker in het zonnetje en toch wat wind voor de verkoeling en natuurlijk zeezicht. Iets wat in de toekomst mogelijk zou kunnen gaan veranderen, want als het aan de gemeente Knokke ligt komt er mogelijk een soort eiland hier voor de kust.

Wij gingen weer op pad. Wind tegen en lichte stroming mee. Dit resulteerde in een snelheid van slechts 5 a 6 km/u. Maar we konden wel af en toe wat brandinggolfjes meesurfen richting strand op die plekken waar niet teveel zwemmers waren. Opeens zag ik recht voor me een grappig standbeeld op de rotsen, als een soort Lorelei.

Stond ze daar om schepen te laten zinken ofzo? Ze zong gelukkig niet.

niet zo knap als de duitse Lorelei, maar wel grappig als het waterpeil stijgt.

Mogelijk dat de zeeuwse Lorelei haar werk goed deed in combinatie met de toegenomen wind, want het had zijn effect op de vele catamarans. De 1 na de ander sloeg om en de reddingsdienst ging diverse keren uitvaren omdat  alweer iemand de boot niet zelf rechtop kreeg.

 

En niet alleen  bij de catamarans…

Maar daar bleef het verder gelukkig bij, alhoewel het prima weer was voor een zwempartij. Na uiteindelijk zo’n 28km gepeddeld te hebben kwamen we weer aan bij ons beginpunt. Nu enkel nog effe ploeteren met de kanokarretjes door het mulle zand richting auto. De parking stond inmiddels bomvol.

Het après-kayak werd gezellig afgesloten op het terras van het Beach Pavillion Groede.

 

2-4-18 Biesbosch 19km

Hoe raar kan het lopen. Eigenlijk had ik niet eens plannen om te gaan varen, maar een whatsapp met vraag of ik zin had om mee te gaan varen nabij Monschau, maakte dat ik mijn spullen toch maar ging pakken. Helaas ging dat niet door vanwege te weinig deelenmers, maar goed, komend weekend stond toch al ardennenweekend gepland. Of ik dan zin had om met de zeekajak ergens te gaan peddelen.

Weersvoorspellingen waren niet top maar een beschut rondje biesbosch is dan wel te doen. Net toen ik mijn wildwaterspullen (zo weinig mogelijk materiaal in de boot) omgewisseld had naar vlakwaterspullen (toch weer hele andere keuze van materiaal en kleding) haakte alsnog mijn tochtgenoot af vanwege slechte weersvoorspellingen.

Zonde van alle voorbereidingen dus ik besloot gewoon te gaan. Ik nam nog een tarp mee om evt. droog onder te kunnen zitten en een warme maaltijd als lunch in een Esbit-foodcontainer.

Ik besloot naar Hank te rijden. Net toen ik in de auto zat hoorde ik al een melding op de radio dat de A27 tussen Geertruidenberg en Hank afgesloten was vanwege een ongeluk met een vrachtwagen vol met zetmeel dat nu op de weg lag. Ja, dat zou betekenen dat ik, komend vanaf het zuiden of zou moeten omrijden via Gorinchem of toch maar vanaf Drimmelen zou moeten varen. Niet echt mijn voorkeur want parkeren daar wordt ook steeds lastiger en bij Hank is een leuke après kayak gelegenheid.

Afijn, dus toch maar kijken hoever ik met de auto kwam, vooral aangezien de infoborden boven de snelweg aangaven dat het pas na Hank was afgesloten. En inderdaad, die info klopte beter.

 

In jachthaven Vissershang was het nog heerlijk rustig. Al gauw zat ik op het water. 10u30,  8graden Celsius, droog en nauwelijks wind.

Ik voer in noordelijke richting. Toen ik net de “Bevert” indraaide met een paar boogslagen maakte ik helaas net teveel geluid en joeg ik daarmee een ree weg. Toch gek, de dag ervoor fietste ik langs een klein hertenkampje zonder te stoppen, maar als ik dan een ree ineens in het wild zie is het wel leuk..

Bij de paalkampeerplek was een Belgisch koppel met een Canadese Canoe, die gezien het materiaal dat ze bij hadden daar net overnacht hadden.

 

Via wat kleine kreekjes (Buiten Kooigat) vervolgde ik mijn route. Ik zag nog een aantal roofvogels bij elkaar rondvliegen. Ik herkende de kiekendief aan zijn zwartgetipte vleugels en nog een paar buizerds. Mogelijk lag er een kadaver ofzo.

Tot nu toe had ik het nog droog gehad maar net toen ik uitstapte omdat ik wilde lunchen begon het te spetteren. En aangezien ik niet echt uit de wind zat was het toch wel even fris.

Gelukkig was mijn lunch in mijn foodcontainer nog warm genoeg, dus kon ik een kwartiertje later weer op pad. Mijn route ging verder via Amaliahoeve richting de uitkijktoren. Helaas was hier niet veel wild te zien. Wel zag ik even later bij St.Jansbrug nog een ijsvogel vliegen. Ik stopte gelijk met peddelen om hem met de verrekijker nog even te bewonderen. Blijft toch een prachtig vogeltje. Fijn dat hij de winter toch overleefd heeft.

Mijn tochtje was bijna klaar. Goed dat ik toch was gaan peddelen want het weer was weer eens beter dan voorspeld. Om 14u aan bij de Aakvlaai waarna ik weer heerlijk opwarmde in cafe Vissershang onder genot van een broodje kroket.

 

 

Waarom je beter van Waarde naar Lillo vaart dan andersom ! 27km

“Gij komt zeker van Lillo? “ Een uitdrukking die vooral in zeeland nog veel gebruikt word als je niet op de hoogte bent van de laatste feiten of doet alsof je van niks weet.

De meest logische herleiding is dat de mensen die indertijd in het Fort Lillo gelegerd waren, lange tijd verstoken waren van alle nieuwsfeiten of niet wisten dat de oorlog voorbij was

Een ander, maar minder logische herleiding betreft ene roofoverval in Waarde die gepleegd zou zijn door soldaten/inwoners uit Fort Lillo die daar naar toe hadden geroeid, maar later bij confrontatie vol bleven houden van niks te weten. Ik laat het hierbij maar voor wie er meer over wil weten: https://www.wetenschapsforum.nl/index.php/topic/82984-net-doen-of-je-van-lillo-komt/

Ondanks dat er dus nog enige discussie is, over waar deze uitdrukking nu uit ontstaan is, geeft het onwetendheid of dom gedrag aan en kom je dus hoogstwaarschijnlijk dom over wanneer je de suggestieve vraag of je uit Lillo komt, naar je hoofd geslingerd krijgt.

Daarom vertrokken we voor onze tocht niet uit Lillo, maar uit Waarde, het dorp waar je volgens de minder logische herleiding, de roofoverval, waarschijnlijk het minst welkom bent als je zegt dat je uit Lillo bent komen peddelen!!!

Om een beetje stroming mee te hebben vertrokken we met laag tij vanaf het strandje. We waren slechts met zijn 3-en, Jurgen, Ton en ik. Er stond nauwelijks wind en het zou best warm worden. Wel mooi altijd om de Westerschelde met laag tij te zien.

We hadden even daarvoor onze auto’s al wel in Lillo geparkeerd. Gezien de drukte met parkeren leek het daar wel een Pokémon gathering, maar het bleek toch om een boekenbeurs te gaan. Het haventje daarentegen straalde een zekere rust uit vanwege het laag tij , het stond namelijk geheel droog.

rechts de trailerhelling die we later die dag zouden gebruiken

Het brede strand bij Waarde had gelukkig enkel de eerste 20 meter een hoog moddergehalte. Echt van die klei die blijft plakken en waarbij je surfschoenen diep wegzakken in het slik en bij elke stap zwaarder worden. Dus die moesten nog wel even schoongespoeld worden voordat ik in mijn schone kayak stapte.

..toch altijd weer even “slikken” hier..

We vertrokken in een zuid-westelijke koers richting Walsoorden om de drooggevallen plaat heen. We kruisten daarbij een 3-tal roeiboten met Belgische Zeescouts, merendeel met ontbloot bovenlijf om maar zoveel mogelijk schadelijk UV-licht op te kunnen vangen. Ik had mijn thermoshirt net bij vertrek ondergedompeld en dit zorgde voor een aangename koeling. De roeiers gingen niet om de plaat heen maar namen de korte route richting Lillo. Ook op rooftocht in Waarde geweest? Nee waarschijnlijk een zeekamp want gisterochtend waren ook al 7 zeilbootjes met Belgische zeescouts in de problemen gekomen bij Vlissingen en door RWS en de KNRM uit de hoofdvaargeul geplukt. Maar deze scouts hadden een hulpmotor op hun boot en ook een kajuitboot ter begeleiding.

We verloren ze al gauw uit het zicht om ze nabij Saeftinghe weer voor ons te zien varen.

Het begon ondertussen ook al behoorlijk warm te worden en de Westerschelde leek wel een vlak meer vanwege het gebrek aan wind. Eigenlijk zouden ze bij warm weer die windmolens langs het Schelde-Rijnkanaal moeten laten draaien op elektriciteit om een verkoelend windje te creëren..

We schoten best op en waren nu al voorbij de radartoren en namen de scherpe bocht naar rechts. De roeiboten begonnen we nu zelfs al in te halen maar dat kwam ook omdat wij de bocht iets meer konden afsnijden met onze geringe diepgang, maar het peddelen ging wel zwaarder dus toch maar iets meer terug richting vaargeul.

Een passerend schip gaf met zijn golven net weer wat meer water om snel weer naar dieper water te geraken.

De radartoren en verderop de ventilatoren

En niet te geloven maar ik begon zelfs een licht verkoelend windje te voelen. Ik keek over mijn schouder en zag dat ze inderdaad toch eindelijk een aantal 2,5 MegaWatt-ventilatoren aan hadden gezet voor ons….Zeker heel aangenaam want het water begon steeds smeriger te worden naarmate we dichter bij de haven van Antwerpen kwamen, dus een eskimorol was niet echt meer een goed idee.

Net voordat we de Belgische vaargrens bereikten en het industriegebied ingingen, namen we nog een pauze op het zandstrandje aan onze rechterkant. Vooral ook omdat we voldoende hoogwater nodig hadden om in Lillo fatsoenlijk uit onze boot te kunnen stappen. Maar even luieren op het strand was ook niet erg. Altijd leuk om de grote schepen voorbij te zien varen.

Net toen we onze kayaks weer in het water hadden gelegd en instapten trok het water ineens heel erg terug en lagen we ineens weer droog. Wat nu? Een Tsunami? Nee, dit werd veroorzaakt door een groot schip dat er net aankwam, maar uiteraard volgde even later natuurlijk wel weer de ricochet. Peddelen maar !

Bij de kerncentrale aangekomen staken we over naar de andere kant voor wat interessanter varen langs de kades en de vaargeul.

Ondertussen bedacht ik me dat het in deze tijd met aanslagen ook niet bepaald handig is om een kerncentrale te hebben met als naam “het Doel”. Zouden die Belgen dit project vroeger gefinancierd hebben via collectes voor een “goed doel” zonder erbij te hebben verteld dat het om een kerncentrale ging? Daar zijn ze in Lillo dan mooi ingetuind! Nagenoeg het hele dorp is verdwenen op het Fort na en omgeven door zware industrie. Deze herleiding van de Lillo-uitdrukkking lijkt me eigenlijk nóg logischer!

Fort Lillo met een stuk van onze route

Ondertussen kwamen er 3 waterscooters ons tegemoet. Die mannen vroegen mij de weg want ze wilden naar Paal, een 15km stroomafwaarts voorbij Saeftinghe. Ik vroeg maar niet of ze uit Lillo kwamen maar legde ze uit waar het ongeveer was.
Wij volgden de rand van de vaargeul waarbij we goed op moesten letten want achter ons kwam een groot schip aan en voor ons ging een ander groot schip met 2 sleepboten net van de kade los. Ook lag er nog een binnenvaarder buiten de geul die net ging vertrekken.

binnenvaartschip klaar voor vertrek

Maar Ton had alles onder controle, luisterde de marifoon uit en loodste ons er veilig tussendoor.

Al gauw kwamen we dan toch aan bij Lillo. Het waterpeil was gelukkig hoog genoeg om via de trailerhelling uit te stappen. Toch enkele zwemmers hier nog in het haventje..Wat een onwetendheid hier in Lillo! Weten ze hier niet hoe smerig dit water is?

op de achtergrond de waterscooters

Na het omkleden dronken we nog wat op het terras aan het haventje voor een prijs waarvan je zegt, “doe er dan nog maar 1”, en zo geschiedde. Naast ons zaten de mannen van de waterscooters, die het dorpje Paal toch net iets te ver weg vonden. Dit was goed te begrijpen want even later zagen we ze vertrekken met 1 scooter op sleeptouw. Brandstof tekort?

Ik wandelde nog even door de kleine straatjes van het Fort. Een pleintje met gezellig terras en her en der nog wat boekenstalletjes. Het zag er allemaal wel leuk uit maar laat je telefoon hier in je broekzak want anders denken ze dat je hier op zoek bent naar een zeldzame Pokémon.

Ik had het verder gauw gezien en belde naar huis dat ik weer onderweg was. “Hi, was het leuk? Waar kom je nu vandaan?”  Van Lil….Waarde natuurlijk !

 

 

 

19-2-17 Rondje vanaf Willemstad over het Hollandsch diep 18km

Met name omdat Willemstad zo’n leuk vestingstadje is maakt het dat leuk om hier te beginnen… of eigenlijk beter gezegd, te eindigen voor l’après-kayak.

  
Normaliter vertrek ik voor dit gebied vanaf “De Banaan”. Dit ligt wat gunstiger aangezien de drukke vaargeul vlak langs Willemstad loopt en je deze dus al gauw 2x moet over steken om een rondje te varen.

We vertrokken met een kleine 8-man vanaf het gebouwtje van de reddingsmaatschappij bij de vuurtoren, omdat daar ook een trailerhelling was.

  
Rond 11u15 voeren we het kleine havantje uit in oostelijke richting, naar Moerdijk. Echt bijzonder was dit traject niet. Enkel het passeren van wat scheepvaart zorgde af en toe voor wat kleine golfjes. Maar goed, het was alweer zo lang geleden dat ik in mijn kayak had gezeten, dus ik vond het toch wel fijn om weer even te kunnen peddelen.

Helaas was het een grauwe dag, maar goed, het was wel droog dus niet erg.

  

 

Het Hollandsch diep is eigenlijk helemaal niet zo diep. Variërend van gemiddeld 5 tot 10 meter lijkt het hoogstens diep omdat het uitgestrekt water is. Wel maakt het deel uit van een aantal verdedigingswerken (zoals Fort de Hel, Fort Sabina Henrica, Fort Bovensluis en Buitensluis) om in het verleden een aanval op Zuid-Holland te kunnen voorkomen. En daar was Willemstad uiteraard ook samen met vestingplaats Klundert een onderdeel van. Rond beide stadjes is op de kaart de mooie verdedigingsgracht nog goed te zien.

   

Na 9km peddelen kwamen we aan bij het kleine werkeiland. Niet echt geschikt om hier te pauzeren, dus we staken bij de groene boei HD31 de vaargeul over om aan de noordkant een leuker stukje te vinden. Er lagen veel stenen langs de kant, om deze te beschermen tegen de golven van de scheepvaart, maar verderop was wel een kleine natuurlijke pier waar we aan de kant konden. En aangezien het al bijna 13u was, werd dit geaccepteerd. Helaas lag er wel veel rotzooi aan de kant, waaronder zelfs een gare stoel. Deze werd dus gelijk in gebruik genomen.

  
Kay had geen warme drank bij, maar Jos had een grote Jumbo tas bij, vol etenswaar en drinken, dus die bood hem wel wat te drinken aan.

 

Kay doet inkopen

 

Uiteraard onder grappige opmerkingen om even een zelfscanner te gebruiken en af te rekenen bij de scankassa !

  

 Na een halfuurtje was het wel weer tijd om verder te gaan. De bedoeling was om nog een stuk de kant te volgen. We voeren een kleine kreek in met veel vraatsporen van Bevers, althans, we….. een aantal hadden ons niet zien afslaan of vonden het niet interessant genoeg, want die voeren gewoon door en wel voorpunt richting Willemstad !

  
Vervolgens kregen we dus een waaiervorm van vaarders. Een paar koers West naar Willemstad, Ton en ik , zoals was afgesproken de kant volgend in Noordwestelijke richting en de rest verdeeld daar tussenin.. Niet echt de bedoeling, dus via Marifoon werd opgeroepen om de koers van tochtleider Ton te volgen. Maar goed, of dit kwam niet goed door via Marifoon of niet iedereen had zin om van koers te veranderen want er veranderde niet echt veel. Dus verlegden we zelf ook maar onze koers wat westelijker als compromis. Dat hielp wel, zodat even later de groep toch weer bijeen was. Maar goed, nu zaten we midden op het saaie water, met best wel tegenwind, dus nu toch maar voor de kortste koers terug gekozen. Vlak voor het weer oversteken van de vaargeul stopten we bij rode boei HD-10 tot we een mogelijkheid kregen om over te steken. Aangezien ik me vasthield aan de rode boei en de anderen licht wegdreven door wind/stroming naar het oosten, leek het door de relativeitstheorie van Einstein juist net alsof ik wegdreef met de rode boei naar het westen.

  

 De scheepvaart komt vanuit westelijke richting in groepjes voorbij, vanwege de sluisdoorgang, dus al gauw kregen we de kans om rustig over te steken. En pas toen kwam er een zwak zonnetje door de wolken heen schijnen. Maar ja, nu waren we we al vlakbij het haventje.

  
Nadat iedereen weer omgekleed was wandelden we richting het stadje en bezochten we “Het Wapen van Willemstad” . Mooi ingerichte tent met prachtig schilderij aan de muur. Al duurde het wel erg lang voordat ze onze bestelling op kwamen nemen, we wilden bijna naar een andere tent gaan.

Afijn, weer lekker warm en gezellig nakletsend genoot ik even later alsnog van een heerlijke Irish-Coffee.  

  

1-9-16 Malta , Comino island cave tour 10 km

Tijdens een weekje vakantie op Malta, kon een dagje kayakken natuurlijk niet uitblijven.

We vonden een geschikte mogelijkheid via seakayakmalta.com . Zij boden dagexcursies aan vanaf het eiland Gozo. Wij zouden de noordkant van het eiland Comino gaan doen. Allereerst moesten we dus met de veerboot oversteken naar het eiland Gozo. Aangezien we daar opgehaald werden hoefde de auto niet mee op de boot en konden we voor €9 totaal heen en terug. We werden om 9u30 verwacht bij de ferry-terminal van Mgarr.

 Met een klein groepje reden we richting het vertrekpunt , Hondoq beach. Onze boten werden via een andere auto vervoerd en dat bleek onderweg fout te zijn gegaan. De trailer was losgebroken van de trekhaak en tegen een auto aangekomen. We moesten dus een uurtje wachten voordat eea geregeld was. Gelukkig had Hondoq een leuk strandtentje met heerlijke ijskoffie.

Rond 11u waren we zover dat we konden instappen. Ik doorweekte nog even gauw mijn T-shirt in de zee, zodat ik wat koeler bleef in de felle zon. Verder met flink wat zonnebrandcreme, hoofddeksels, zonnebril en drinkwater waren we ready to go! We waren met 7 man + een gids. De boten waren van Wilderness, waaronder 2 tweepersoonskayaks. Stevige en helaas wel brede boten, maar prima in orde verders. Zelf voeren we in 1 van de 2 tandemkayaks.

We begonnen gelijk met de oversteek in zuid-oostelijke richting. Het was rustig water maar het koppel in de andere tandemkayak hadden moeite om de boot om koers te houden. De boot slingerde van links naar rechts. De man die achterin zat was behoorlijk lang en kreeg zijn voeten niet opgetrokken naar de pedalen van het roertje. Aangezien de instructeur niet echt instructies gaf, probeerde ik hem maar wat te helpen via wat aanwijzingen. Ik vroeg tactisch of hij het niet vervelend vond dat ik instructies gaf terwijl hij de instructeur was. Hij begreep de hint blijkbaar niet, want hij vond het allemaal best. Het was ook zijn laatste tocht want hierna ging hij stoppen met kanotochten begeleiden. Afijn, gelukkig bleek aan de overkant dat hij 1 voetpedaal tever naar achteren had gedrukt en dat daardoor de andere helemaal naar voren was geschoten. Dit was snel weer te corrigeren zodat we nu wat beter door konden varen. We passeerden enkele prachtige grotten, waar we helemaal in konden varen. Langs de kust voeren we rechtsom totdat we een rotspartij zagen dat precies een olifant leek.

Hierna keerden we om en voeren we richting Santa Maria Bay voor de lunch .

Aangezien het best wel warm is zochten we een plekje in de schaduw. Het eiland Camino is qua natuur door zijn rotsen bij het water wel heel mooi, maar verder heel kaal.

Santa Maria Bay

 

Er staan nauwlijks huizen op het eiland, maar wel 1 hotel. Ondanks de bekende blue lagoon, met heel mooi blauw zwemwater, zou ik toch niet met een hotel op dit eiland willen zitten. En die blue lagoon kan, doordat het zo mooi is, weer super toeristisch druk zijn, dus voor je rust hoef je het ook niet te doen. Dus leuk voor een kanotocht maar het eiland Gozo is leuker om te verblijven.

Na een ruime pauze vervolgden we onze mooie tocht langs grillige rotsen en door smalle kloven. Een hele smalle doorsteek konden de 1-persoons kayaks doorheen varen, maar de 2-persoons boten moesten omvaren. Toen wij omgevaren waren en aan de andere kant wachtten met de gids bleek dat het andere stel in de 2-pers. Boot het niet helemaal begrepen hadden en toch door de hele smalle kloof gevaren waren. Met wat geduw en gekras kwamen ze uiteindelijk doorheen.

Na nog wat grotten doorgepeddeld te hebben kwamen we aan bij de blue lagoon. Hier was het inderdaad super druk , dus niemand had behoefte om de lagoon in te varen.

 
Via een grote bocht voeren we terug naar het beginpunt. De wind was inmiddels ook wel meer aangetrokken en in combinatie met wat scheepvaart hadden we gelukkig nog wat leuke golfjes. Omdat we wat later begonnen waren door het oponthoud met de losgeschoten trailer kregen we ook nog wat korting op de excursieprijs, zodat we totaal €110 kwijt waren. Best nog prijzig, maar het was wel een heel mooi tochtje !