Zweden

Hammock paradise Sweden revisited 2016

De vorige trektocht in Zweden (zie elders op de site) was zo goed bevallen dat een vervolg niet lang kon uitblijven. Dezelfde groepsamenstelling, dus samen met John en Christel.

Dit keer wilden we net een stukje zuidelijker gaan varen, een gelijksoortig gebied met veel kleine eilandjes, en zouden we ook alle 3 dit keer in hangmatten gaan slapen, aangezien daar makkelijker een plek voor te vinden is dan voor een tent.

Ons oog viel op het gebied rond Västervik aan de oostkust. De vorige keer peddelden we van A naar B, maar aangezien we met maar 1 auto waren en het ontzettend veel tijd zou kosten om met de bus terug naar beginpunt te gaan, besloten we een rondje te varen. We vonden een goed beginpunt in Blankaholm, waar ook een camping aanwezig was.

Op 24-6 vertrokken we dus om 17u30 met de auto via Denemarken die kant op.
Bij de veerboot tussen Duitsland en Denemarken hadden we het geluk om nog net als laatste auto de boot op te mogen. Controle aan de grens was er nauwelijks. Enkel de Zweedse douane vroeg of het doel van onze reis met die 3 kayaks op het dak “vakantie” was. Ik wou nog zeggen, “Nee hoor, we zijn bootvluchtelingen, zie je die boten niet op het dak” maar dat had mogelijk tot enige vertraging geleid.

Zaterdag 25-6-16 Blankaholm
In Zweden merkten we al gauw dat het niet echt donker werd, hoogstens wat schemering en helaas af en toe ook wat dichte mist en rond 2.45 werd het zelfs al weer licht.

Al met al kwamen we mooi volgens planning vroeg in de ochtend aan op de camping waar we zelf een mooi plekje mochten uitzoeken voor onze tentjes. We betaalden ongeveer €35 voor 2 tentjes / 2 nachten.
Op het terras van Blankaholm maakten we de planning. De bedoeling voor vandaag was eigenlijk om rustig aan te doen, vanwege de gebroken nacht en het, naar het schijnt, mooie stadje Västervik te bezoeken. De weather-app gaf echter voor vandaag wel mooi weer maar voor zondag nagenoeg de hele dag veel onweer aan.

Niet echt geschikt voor een 1e vaardag. Voor een 2e ook niet eigenlijk.. Ik stelde dus voor om vandaag een klein rondje in te peddelen, morgen Västervik te bezoeken met eventuele escape naar overdekt winkelcentrum en maandag met de tocht te beginnen. We hadden toch geen vaste route gepland.

Zodoende lagen we even later toch nog met lekker weer op het water om te genieten van de prachtige omgeving. Al snel werd duidelijk dat de omgeving zo geschikt was voor hangmatten dat we onze tentjes niet voor de zekerheid hoefden mee te nemen in de boot.

Het werd geen groot rondje maar na weinig nachtrust wel prima zo.

Zondag 26-6-16 Blankaholm- Vino 16km
Het had vannacht wel iets geregend, tent was nat, maar geen onweer nog. Vandaag dus maar naar Västervik. Een klein half uurtje rijden over een mooie weg. Parkeren daar bij de haven was gratis op zondag. Het was geen grote stad. Haventje wel leuk maar niet echt bijzonder. Verwachtingen waren groter. En ja, met de winkels dicht werd het al gauw een bezoek aan het terras totdat de Subway openging voor een lunch.

Het beloofde onweer bleef maar weg. De buienradar toonde ons dat het onweer noordelijker zat, bij Stockholm, dus we kwamen goed weg. Maar goed, het klaarde steeds meer op dus we kregen toch wel zin om alsnog op pad te gaan aangezien Västervik verder niet veel meer was. Nog wel even langs een grote supermarkt gegaan voor wat laatste inkopen, en daarna terug naar de camping om in te gaan pakken.

Mijn kayak had vanwege de regen op z’n kop gelegen maar ondanks het transportzeil zat toch mijn hele kuip, incl. spatzeil en zwemvest die daarin lagen, onder de mieren. Gelukkig zaten we vlakbij een kraantje maar het was alsnog een hele klus om ze allemaal weg te krijgen. Als je iets niet wilt is het wel gekriebel van mieren op je benen tijdens het varen….

Ons plan was in ZO-richting naar het grote langwerpige eiland Vinö te varen. De naam deed ons aan wijn denken en het lag in een natuurgebied, maar op dat eiland was overnachten wel toegestaan. Onderweg kwamen we de prachtigste privéhuizen tegen. Al gauw kwamen we bij onze bestemming aan.

Afijn, van afstand leek het prima, langs de waterkant een 50m brede bosrand met bomen op goede afstand. Achter die bosrand was alles gekapt en was het 1 dorre bruine dode takkenmassa. Niet echt uitnodigend. Tevens stiktte het er van de grote rode mieren. We liepen nog wat verder langs het water maar om de 20m wederom een meter hoge mierenhoop.

Overal waar we liepen krioelden het. Midden in de dorre gekapte takkenmassa lag een oase van nog een 6-tal groene bomen. We liepen daar nog even naartoe. Op de grond geen mier te zien, maar op elke boomstam leek het het wel een Nijmeegse vierdaagse van mieren naar boven. Vermoedelijk betekent Vinö geen wijn maar “mier” of “hell island”. Weg hier! Maar goed, zou dit op de andere eilanden ook zo zijn? En het werd al laat. Om nu weer eerst het natuurreservaat uit te varen zou tijd kosten en voor John en Christel zou het de 1e keer worden dat ze hun hangmat gingen ophangen.

Toch maar naar het dichtstbijzijnde eiland Skedo overgestoken om te kijken of daar minder roodhuiden zaten. Dit bleek inderdaad het geval, maar officieel mocht je hier waarschijnlijk niet kamperen. (57°31’01.8″N 16°40’26.5″E)

Maarja, met duizenden eilanden hier, was de kans dat je gecontroleerd werd wel erg klein. Het opzetten van de hangmatten viel mee. De beide Hennessies van John en mij hingen vrij snel, maar de Mil-tec van Christel was wat lastiger. De tarp zat vast aan de hangmat dus zodra je erin ging liggen, hing de tarp weer los. Maar na veel afstellen en uitproberen luktte het uiteindelijk.

De hangmat van Christel

Maandag 27-6-16 Skedo-Strupö-Eknö 21km
We besloten vandaag nog rond om Vinö te varen, maar daarna noord aan te houden richting het grote eiland Eknö. Onderweg kwamen we langs het kleine dorpje Strupö. Maar dit leek op 1 man na, nagenoeg geheel verlaten. Ondanks dat we 2 Dromedary bags van 4L hadden en nog een aantal limonadeflessen met water wilden we onze watervoorraad toch zo groot mogelijk houden. Maar goed, hier was niks behalve een mooi plekje voor een korte snack-pauze.

Zowel de gps als het kompas gebruikend navigeerden we door het doolhof van vele kleine eilandjes (en vele reigers!) verder noord naar Östra Eknö, ofwel oost-Eknö. Daar vonden we een mooie Zweedse picknicktafel voor de lunch. Verder 1 bewoond huisje, waar men ook geen drinkwater beschikbaar had. Het was geheel uitgestorven, op een ree en een slang na.

We volgden de oostkust van het eiland met als doel Marsö, maar al gauw zakte het tempo van Christel zo in dat het beter leek om maar een kampeerplek te zoeken. Geen probleem. Ons doel was niet om afstanden te halen maar om te genieten. We vonden een mooie verhoogde plek met zeezicht. ( 57°37’08.0″N 16°43’49.2″E )

We zagen nog 2 keer een groepje kajakkers voorbijkomen maar verder was het stil op het water. Na het eten maakten we een mooi kampvuur. Rondom ons zat er vaak een kleine zwermen hele kleine vliegjes die vlak bij je in de lucht bleven. En als je wegliep volgden ze je gewoon. Maar ze deden verders niks. Ook de muggen vielen wel mee. En die kwamen ook niet door mijn  fijngeweven zweedse G1000-kleding heen.

En zodra je in je hangmat lag hoorde je natuurlijk wel het gezoem van wat muggen die rondom de hangmat vlogen, maar het muskietennet en de onderdeken hield ze op afstand. Maar aangezien je ze vlakbij hoort zoemen, alsof ze recht op je voorhoofd willen landen, moet je in het begin toch even een mentale knop omdraaien om te kunnen ontspannen .

Dinsdag 28-6-16 Eknö-Idö- Händelöp – St.Kuggen 20 km

Vandaag wilden we toch wel echt een mogelijkheid vinden om drinkwater bij te vullen. We zouden via het haventje van Händelöp (volgens de kaart, havenfaciliteiten aanwezig) naar Idö varen. En dat was een toeristische plek met zelfs café en restaurant. Dus dat zou moeten lukken. Zelfs als alles gesloten was konden we het vandaag nog wel redden maar dan zouden we morgen nog verder richting Västervik moeten varen, en wij wilden juist weer wat verder naar het zuidwesten afzakken.

Vlak voor het vertrek werd John in een momentje eenzame afzondering nog even aangevallen door de 2e divisie rode pantsermieren die vervolgens in korte tijd een ware slachting hadden aangericht op zijn benen. Gelukkig dit keer geen allergische reakties.

De route was mooi vandaag, door de buiten-scheren, en het werd een warme dag. Goed smeren dus en de kleding nathouden om de verdampingskoeling zijn werk te laten doen. We voeren nu wat minder beschut, maar er was niet veel wind. In het haventje van Händelöp lagen een paar bootjes maar we zagen geen waterkraan. Een aardige Zweed liep speciaal voor ons nog rond de gebouwtjes, gelukkig want de kade was nogal hoog, maar kon ook geen waterkraantje vinden. Goed, op weg naar Idö dan….en hopelijk een leuk terras! Dit was slechts 4km verder dus daar waren we zo.(57°42’16.3″N 16°45’55.9″E).

Maar met mijn verrekijker zag ik al gauw dat er inderdaad een terrasje was! En cliché, maar eindelijk wat “blonde” Zweedse meisjes achter de toonbank.

Nadat we heerlijke broodjes kochten was het zo fijn om weer water bij te kunnen vullen en weer wat mensen te zien! Na weer lekker uitgerust te zijn richtten we onze bootjes in een zuidwestelijke richting om tussen Händelöp en vasteland door te varen. Na de oversteek begaf de peddel van Christel het. Het blad draaide los in de steel. Ook aan de andere kant van de steel was het blad nagenoeg los. Maar gelukkig hadden we genoeg reservepeddels bij. Ook zagen we weer een hert langs de kant van het water.

oh, dear…

 

We zaten nu vlakbij wat eilandjes die ideaal waren om te kamperen, dus ondanks dat we nog wel verder konden besloten we toch vast een beetje te kijken voor een leuke plek. Die vonden we inderdaad, maar wat miervrij leek veranderde toen we de boten op de kant gingen sjouwen. Het hele “rode leger” was wakker geworden door het lopen over de humuslaag en kwam nu in aktie. Nog voordat mijn boot op zijn plek lag was ik al 3 keer gebeten net boven mijn waterschoenen. Nou ben ik echt geen mierenneuker maar dit ging hem dus niet worden.

Maar eilandjes genoeg. Wel wilden we natuurlijk mogelijkheid om in het zonnetje te zitten. We vonden nu een nog mooiere plek. Op een hoge rots, dus mooi uitzicht vanuit de hangmat, met een privézwembad gevormd door een uitloop van rotsen. De mooiste plek tot nu toe ! (57°40’14.3″N 16°42’33.4″E )

John dook al gauw in het water. Maar het was wel wat lastig om weer uit het water te komen. Spekglad door de algen en het liep steil naar beneden.

Na het koken werden we beloond met echt een prachtige sunset. We bleven maar foto’s maken, maar zo mooi als in het echt kregen we het niet op onze camera.

 

 

Woensdag 29-6-16 St.Kuggen- Nävelsö-Flatholmen-Eknö. 21km
Ik werd vroeg wakker, het was nog maar 5u, maar de zon scheen alsof het al bijna 12u was. In een tent zou ik nu waarschijnlijk mijn tent uitgebrand worden. Nu lag ik koel in de schaduw met lekkere verfrissing van de wind. Maar goed, de zon was toch ook wel lekker. En aangezien er geen muggen waren nu, ritste ik het muskietennet eraf en deed ik ook mijn tarp in de snakeskin.

een selfie om 5u..

Nu kon ik heerlijk uitslapen / snoozen in de ochtendzon tot 8u met prachtig uitzicht. Raar om te beseffen dat je toch echt aan zee ligt, aangezien het wel binnenwater leek. Ik vond het jammer om deze prachtige kampeerplek weer te moeten verlaten maar had ook wel weer zin om lekker te peddelen.

We slingerden wat tussen de diverse eilandjes door richting Mårsö, maar de vaart zat er niet echt in.

John had gisteravond met hout kleiner maken voor het kampvuur zijn voet verwond en was ook wat misselijk. Ook Christel voelde zich niet top en had last van haar rug.

We besloten via Nävelsö achter een paar eilanden langs naar het zuiden af te zakken. Mocht het niks worden, dan zaten we in ieder geval in de goede richting terug .

Ook Nävelsö straalde een serene rust uit. 1 Zweedse familie zat op de rotsen. We vroegen waar iedereen was. Hij vertelde dat hij hier wel opgegroeid was maar dat het nu eigenlijk allemaal privé vakantiehuisjes zijn waar men maar een paar weken per jaar is. Verder gaf hij ons nog klein flesje water. We hadden nog genoeg, maar het was superaardig.

John had flink last van zijn voet en kon tijdens de lunch amper lopen. Maar zolang hij in de boot zat had zijn voet in ieder geval rust.

We zakten af tot het eiland Flatholmen (57°37’2.2″N 16°40’48.9″E) en besloten toen weer richting onze vorige kampeerplek aan de oostkant van Noord-Eknö te varen. Maar de wind was ondertussen wel in kracht toe genomen en kwam ook uit het oosten. Dus we probeerden op de noordkant nog een beschutte plek te vinden. Wederom was een, naar wat wij dachten perfecte plek, weer duidelijk voelbaar aan onze voeten, geannexeerd door het rode leger. En de hoge mierenhopen maakten duidelijk dat we beter verder konden zoeken.

Maar net ongeveer 250m voor onze oude kampeerplek zien we een hoge rots met een picknicktafel. (57°37’15.7″N 16°43’52.3″E)

Ook was er een klein bosje op deze hoge rots, met veel zacht mos en wat spinnetjes, maar geen mieren hier. Helaas wel blootgesteld aan de oostelijke wind. En die is nu behoorlijk hard, met sterke windvlagen. Dus ik leg toch maar mijn kayak naast mijn hangmat om deze te kunnen gebruiken als ankerpunt voor mijn 2 scheerlijnen van de tarp. John stoot z’n hoofd aan een uitstekende tak. Blijkbaar is niet al zijn bloed via zijn voet uit zijn lijf gegaan, want er komt nog genoeg uit zijn hoofd. Ook ik stoot nog 2 keer mijn hoofd. We kappen dus nog maar wat dode uitsteeksels weg. Ondertussen komt er regen aan. We besluiten maar gauw te koken, en dat gaat het snelst met een adventure food maaltijd.

En inderdaad, net na ons eten gaat het regenen. Wij trekken ons terug in onze hangmat.Geen straf. Heerlijk liggen te loungen, beschut tegen weer en wind, de regen tikkend op de tarp en ondertussen pracht uitzicht. Je wordt er helemaal Zen van….

Als het even droog is geworden loop ik nog een stukje richting onze vorige kampplek. Daar spot ik ineens een groot hert. Hij staat doodstil en zit mij niet. Even later verdwijnt hij met grote sprongen weer in het bos. Wat ons verder opvalt dat er soms loze ruimtes onder de boomstronken zitten. Je kan er soms bijna in wegvallen. Op sommige plekken een diep gat met een heel waterreservoir. Heel apart.

De avond verloopt verder regenachtig dus we gaan bijtijds slapen. Ik heb nog een restje whisky dat zijn weg wel vindt.

’s Nachts word ik wakker van het geflapper van mijn tarp. Het blijkt dat de wind 180graden gedraaid is en nu dus recht onder mijn luifel blaast. Ik ga er even uit om mijn deelbare peddels (gebruikt als tentstok) onder de luifel uit te halen en hem naar beneden te spannen. Tevens kijk ik over de zee uit en zie ik tot mijn verbazing een Russische onderzeeboot. Alsof we nog niet genoeg te maken hebben gehad met het rode leger! Hij ligt stil, best vlakbij. Of is dit de nawerking van de whisky? Een soort Zweedse variant van het monster van Loch Ness?? Het zou wel kunnen, ik kon me goed herinneren dat er in 2014 ook een Russische Submarine was gespot in de Stockholm Archipel omdat we er toen pas geweest waren. (https://en.wikipedia.org/wiki/Swedish_submarine_incidents )

Het is te donker en toch net te ver weg om goed op de foto te krijgen maar dat is niet erg, want ’s morgens, als de whisky weer is uitgewerkt, ligt hij nog op dezelfde plek…vermomd als eiland.

Rechts op de foto de onderzeeër.

Donderdag 30-6-16 Eknö-Brändö-Skälöbro-Storö 21km
De windrichting is alweer gedraaid en komt weer vanuit het zuiden. Ofwel, wind tegen vandaag. We nemen de beschutte route, zoveel mogelijk tussen de eilandjes door, maar dat houdt wel in dat we daarna een korte oversteek moeten maken. Voor Christel niet echt ideaal. Maar goed, ze doet het fantastisch. Wel heeft ze even later weer last van haar rug. Ik raad haar aan wat zachts achter haar rug te proppen, en dat blijkt een wereld van verschil. Net wat meer steun. Gelukkig dat we dus niet voortijdig waren gestopt voor lunch want nu komen we uit bij een restaurant met terras aan het water. Resulterend in heerlijke pizza als lunch.

John en ik kiezen de kebab versie en Christel de 4 Stagioni in de vis-versie met mosselen en garnalen. Ook heerlijk. Als we willen betalen wordt ons Zweeds briefgeld geweigerd. Het is nog maar 30 juni maar bij de kassa laten ze zien dat onze briefjes per 30 juni niet meer geaccepteerd worden. We kunnen het wel bij de bank inwisselen zeggen ze…mmm..vlgs mij staat op het papier tot en met 30 juni. Maar goed, we proberen het nog wel ergens anders.We peddelen nog een stuk verder, langs een prachtig groot nest van een zee-arend,  totdat we op het eilandje Storö onze laatste kampplek vinden, en gelukkig zonder roodhuiden. (57°34’49.6″N 16°34’19.7″E)

 

Aangezien we al pizza ophebben kiezen we nu voor een brooddiner. Wederom gaat de wind weer wat aantrekken en begint het ook nog te spetteren. Dus we zitten gedrieën onder de 3×3 tarp van John nog even een spelletje Uno te spellen. Maar dat verveelt ons al gauw, aangezien Christel steeds wint.

Het comfort van mijn hangmat lokt me al gauw. Relax liggend zie ik in gedachte de highlights van deze mooie tocht weer voorbijkomen. Met morgen nog de laatste 4km is het totaal een magere 100km, maar het was wel een mooie en leuke tocht. Heerlijk om nagenoeg overal vrij te kunnen varen, stoppen wanneer en kamperen waar je wilt in een prachtige omgeving. De alledaagse stress ontvluchtend en de ellende van het dagelijkse wereldnieuws. Enkel druk hoeven te maken over het op tijd vinden van nog wat drinkwater. Iets wat je thuis weer al gauw weer als vanzelfsprekend ervaart. Het was leuk zo !

Zweden, hammock paradise in Baltische zee 25-8 t/m-30-8

De Zweedse scherenkust stond al lang op mijn lijstje van vaarwensen. Toen ik met John en Christel rond de tafel zat om te varen bij het wat meer bewoonde Denemarken, veranderde de plannen al snel richting het mooie Zweden.

Op vrijdagmiddag 23-8-13 vertrokken we daarom met 3 kayaks op het dak richting Valdemarsvik aan de Oostkust van Zweden. Hier kwamen we zaterdagochtend aan op de camping. Omdat de auto naar het eindpunt ging, moesten we eerst de boten laden met spullen om te checken of we wel genoeg ruimte hadden in de boot. We konden niet zeker zijn van winkels onderweg dus er werden ook veel noodrantsoenen ingepakt en uiteraard veel drinkwater. Daarna was er nog tijd genoeg voor John en Christel om de auto naar het eindpunt te brengen in Söderköping en met de bus terug te gaan.
Die tijd hadden we wel nodig want ze moesten 2,5u wachten op de bus! Maar goed, een terras en enkele winkels vulden de tijd. Een heldere hemel onttrok snel de warmte van de grond zodat het flink afkoelde en aangezien we ook nog best vermoeid waren van de reis werd het niet laat.

25-8 Valdemarsvik- Ekholmen 18km
Het was een frisse nacht geweest met een minimumtemperatuur van 5graden. Een laatste warme ochtenddouche was dus genieten. Snel ontbijten en toen op pad!
Het zouden geen lange vaardagen worden. Enerzijds omdat Christel weinig kayakervaring had, maar ook omdat het zoeken naar een geschikte slaapplaats toch wel enige tijd vroeg en we vooral ook wilden relaxen ipv presteren qua km’s.

Vandaag voeren we 15km de fjord uit in zuidoostelijke richting. Mooie rotsachtige kust met leuke prive-optrekjes aan het water. Een lunch op enkele gladde rotsen ontaardde in even lekker zonnen. Daarna draaiden we koers NO. Rond 14u30 besloten we op zoek te gaan naar een overnachtingsplek. Dit werd gevonden op een eiland van 250 bij 300m.(N58°7.378 E16°49.871) Op het vlakke stuk zaten wel heel veel rode mieren dus het was even zoeken naar een plek dat wat meer geschikt was. Ook de grond was lastig. Rots met een paar cm humus erop. Maar door de haringen zo horizontaal mogelijk in de grond te schuiven wist John toch z’n tent op te bouwen. Mijn hangmat gaf minder problemen. Mogelijkheden genoeg.

Wat dierlijke uitwerpselen en wroetsporen in de grond duidde op wat groter wildlife (wild zwijn?). Op sommige plekken groeide wit droog korstmos. Als je erop liep leek het wel of je in de sneeuw liep. Het knarsde en liet je voetsporen achter. Hier en daar waren grote zwermen muggen die je op flinke afstand kon horen. Gelukkig zaten ze niet bij ons in de buurt.
De pastaschotel smaakte heel goed en onder een prachtige zonsondergang genoten we van een klein kampvuur (en wat Glengoyne). Prima afsluiting voor een eerste dag.

26-8 Ekholmen-Fyrudden-Harstena 20km
Ik werd vroeg wakker (7u) van het ochtendlicht en het geluid van Woody de specht. En toen ik uit de hangmat kwam stortten een aantal muggen zich gelijk dankbaar op hun ontbijt. Deeeettt!!! Aangezien het zoeken naar een goede slaaplokatie best wel tijd vroeg leek me het niet verkeerd om bijtijds op te staan en te gaan varen. In de tent van John en Christel was het nog stil. Met wat zachte knorgeluidjes probeerde ik een wild zwijn te immiteren, maar blijkbaar had ik geen talent want ik werd begroet met “goedemorgen Ferry”.. We voeren noordwaarts tussen de vele eilandjes door richting Fyrudden. De kwallen in het water deden ons eraan herinneren dat we toch echt op zee zaten maar het leek wel binnenwater. Zo vlak als een spiegel en je zag elkaars spiegeling in het water dan ook heel mooi.

In Fyrudden vonden we een kleine supermarkt zodat we wat vers brood en drinken konden kopen. Het balkonterras nodigde ons uit voor een koffie met “zeezicht” en free-wifi !!! Ook de watervoorraad werd weer aangevuld.

Daarna voeren we oostelijk en pauzeerden we op het eiland Gubbon. Een mooie kleine baai. Hier zou ook een uitzichtpunt zijn maar zo hoog was het eiland niet dus we hebben er niet verder naar gezocht.

Vlak voor Harstena vonden we een kampplek op een hoge rots met pracht uitzicht ! (N58°14.325 E16°58.768) Wat heerlijk dat je hier overal gewoon mag wildkamperen. Het kampvuur werd met een firestick en droog gras aangemaakt. (Gewoon omdat het leuk is). De tarp boven mijn hangmat was niet nodig en zo had ik nog mooier uitzicht vanuit de hangmat.

27-8 Harstena-Tyrislöt-klein eiland: Kålskär …20km
We zaten op een eilandje net ten westen van Harstena dus na even te hebben gepeddeld kwamen we in het pittoresque dorpje aan. Het was heerlijk weer en het water was weer een spiegel. De leuke botenhuisjes spiegelden in het heldere water.

Er zou hier een winkeltje zijn waar je wat kon kopen , maar het seizoen bleek al voorbij te zijn, dus de winkel was dicht. Op enkele mensen na gaf het eiland een verlaten indruk. Gelukkig konden we water bijvullen bij een handpomp.

Ook de vele bramenstruiken leverden een bonus. We voeren verder richting camping Tyrislöt , zodat we daar mogelijk wat brood konden kopen. Onderweg hadden we uitzicht op de open zee. De blauwe hemel leek wel versmolten met de zee en enkel door een paar eilandjes in de verte kon je de scheiding van de horizon met de zee plaatsen.

Aangekomen bij de camping zagen we een jong engels stel die via “Do the North” een paar dagen hadden gevaren in een 2persoons Tahe Marine kayak. Toen ik vroeg of er een winkel was om brood te kopen, boden ze ons hun brood aan dat ze over hadden. Geld wilden ze er niet voor hebben maar toen ik ze allebij een Mars aanbood waren ze daar wel blij mee. De camping had ook een klein terrasje, waar we wat dronken. Na de lunch trokken we verder door een doolhof van kleine eilandjes. Onderweg kwamen we nog een tweepersoons huurkayak tegen met 2 jongens die ook de weg kwijt waren. Ze moesten naar dezelfde camping toe en ze hadden wel een gedetailleerde kaart maar door de vele eilandjes geen benul van waar ze ergens waren. Pas nadat ik ze de goede kant had opgestuurd kwamen we erachter dat het Duitsers waren 😉 Tja, en dan hadden ze wel een simpele noodtelefoon bij , maar als je niet weet waar je bent wordt het toch lastig hulp vragen. Ze hadden geluk dat ze ons tegen kwamen want verder was er geen bootje op het water te zien!
Wij vonden op een klein eilandje weer een geweldige kampeerplek. (N58°22.372 E16°55.104) Zelfs een zitkuil in de rots waar we konden koken. De kampeerplek werd gewoon elke dag mooier!

John moest de tent nog wel een keer verplaatsen vanwege de vele rode mieren Hij had al een paar beten, maar toen we de tent wat meer op de rotsen plaatstten ipv in het bos had hij daar geen last meer van en bovendien een nog mooier uitzicht vanuit de tent. Het kamperen met een hangmat in deze omgeving maakt alles wel veel makkelijker. Stenen, boomstronken, schuine grond of ongedierte, het maakt niet uit. 2 Bomen is voldoende en die zijn er genoeg.

Een mogelijk volgende keer zou ook zeker met hangmatten gaan gebeuren. Ook werd er nog gezwommen en een twijfelende Christel werd door mij met een klein subtiel duwtje over haar angst voor koud water heen geholpen.

28-8 Kålskär – St Anna – Tangtorp 21km
John wilde nog even een foto vanaf de rots maken terwijl wij beneden voeren. Geen probleem, maar toen hij snel achter ons aan kwam varen voer hij over een rots die net onder het wateroppervlak verstopt lag (rots stond zelfs aangegeven op de kaart) Met als gevolg dat de Baidarka nu wat rode verf aan de onderkant mist en de rots daarintegen een rood plekje heeft. Hopelijk is de rots (heet nu Red-rock) daardoor beter te zien voortaan.

Vanwege het warme weer was ons watergebruik hoog en moesten we vandaag weer een plek vinden om water bij te vullen. Mijn 4L Dromedary bag zat nog wel vol maar zou toch maar net genoeg zijn. Dus voeren we richting St.Anna waar we vlakbij de brug van de 210 een jachthaventje hadden gevonden op de kaart met faciliteiten.
Onderweg zagen we steeds meer riet aan de kant. Vast omdat het water steeds zoeter werd. Ook de dagelijkse kwallen waren verdwenen. Het leek wel of we bij de Heen aan het varen waren. Maar toch leuk voor de variatie.
Helaas was de winkel gesloten omdat de eigenaren ziek waren maar aan de overkant was een cafe. Alleen nog niet open, dus we gingen eerst maar ff lunchen. Vervolgens zaten we stipt 12u op het terras. Tijd voor een lokaal Zweeds biertje.

Het cafe had geen vaste waterleiding dus onze waterflessen kregen we maar net driekwart gevuld terug. Maar alles beter dan niks. Hier zouden we het wel mee redden. We voeren verder noordwaarts en na een paar eilanden bekeken te hebben vonden we eindelijk een kleiner eilandje ten zuiden van Tangtorp dat geschikt was. (N58°24.892 E16°46.643) Hier was al eerder gekampeerd aangezien er een eenvoudig soort bankje gefabriceerd was met een stenen kampvuurcircel ervoor.

Ik had nog energie genoeg en besloot zelf nog even 4km te varen om te kijken of ik aan vaste wal nog een campingwinkel kon vinden . Helaas was er niets te vinden in de omgeving. Vervolgens nog even de bijna geheel lege AA-batterijen van mijn GPS en mijn telefoon opgeladen via de Powermonkey zonnelader. Een paar uurtjes zon was voldoende, geweldig!
De vele muggen waren echt heel vervelend. Door mijn G1000 broek en fleecetrui kwamen ze niet heen maar wel door mijn sokken. Nadat ik ook nog eens Gamaschen aan had gedaan om mijn enkels te beschermen konden ze nergens meer door mijn kleding steken. Maar hoewel ik genoeg Deet ophad werd ik alsnog gestoord van het gezoem om mijn hoofd. Verder kreeg ik het door de warme fleecetrui en het kampvuur bloedheet. Verder weg bij het hete kampvuur en wat meer op de rots aan de waterkant zaten gek genoeg geen muggen en het was daar tenminste wat koeler. Hier hield ik het beter uit. Dan maar even niet bij het vuur zitten. Sorry dat ik je “bonte avond” heb verpest, John.

29-8 Tangtorp- Stegeborg 19km
Via een kleine omweg rond het eilandje Fruholmen voeren we verder westwaards richting de Söderköpingfjord. Wat minder beschut varen en voor het eerst ook wat meer wind. Tegen nog wel. Ook de blauwe lucht verdween en er kwam meer bewolking. Bij Stegeborg vonden we een camping, jachthaven, toilet, pondje, picknicktafel en daarna ook nog een leuk terras. Hier konden we zelfs wat verse broodjes kopen. Helaas hadden we net gelunched maar ik had nu al zin in het ontbijt van de volgende dag! Ook was er nog een aparte toren, maar dit was geen cultuurreis, dus verder maar weer….

Op 1,5km ten noordwesten van het terras vonden we een prachtig leuk eilandje , Farmorsholmen (100 bij 25m groot :N58°26.953 E16°34.309) met prima kampeerplek voor tent en hangmat en ook alweer een kampvuurcircel gereed. Doordat het midden in de fjord lag kreeg je echt zo’n “gestrand op een onbewoond eiland” -gevoel… Ik kleedde me snel om want het was nu beduidend kouder. Ook zou het vannacht kunnen gaan regenen maar nu vonden we gelukkig nog genoeg droog hout en gras om een leuk kampvuurtje mee te bouwen.

30-8 Stegeborg – Söderköping 16km
Het had niet geregend vannacht dus we konden alles droog inpakken. De broodjes smaakten nog heerlijk. We moesten eerst nog 10km door de fjord varen. We zagen weer talloze mooie kleine droomeilandjes met prive-huisjes, compleet met torentjes, sauna’s, noem maar op. Ook John zag het helemaal zitten “Wat moet het heerlijk zijn om in zo’n gebied te kunnen wonen”. “In retraite?” vroeg Christel. “Nee, gewoon hier, op zo’n eilandje !

We kwamen al gauw aan bij het begin van het 190km lange Göta-kanaal. Een kanaal dat icm een aantal meren en andere kanalen de mogelijkheid biedt binnendoor naar het Kattegat te varen. Ofwel, een belangrijke verbindingsroute tussen Stockholm en Göteborg. De sluis hier had al een flink aantal meters verval en op dit kanaal kwam je nogal wat sluizen tegen. Mooi, maar wel tijdrovend.

Wij kozen echter het riviertje parallel hieraan voor de laatste 6km. Helaas kwamen hier, vooral op het laatste stuk, ook wat rioolpijpen op uit, zodat het af en toe behoorlijk stonk. Rond half 12 kwamen we uiteindelijk aan bij de auto. In het parkje werd juist eea opgebouwd voor een middeleeuws vikingfestival. Helaas konden wij er niet van genieten want we zouden gelijk weer gaan rijden.
We hadden nog maar net de boten op het dak geladen of het begon te spetteren en later hard te regenen. Een overnachtingsplek in Denemarken in de regen leek ons niet aanlokkelijk dus reden we rechtstreeks door naar huis waar we tegen 3u aankwamen.