18-5-13 Avondje Brandingvaren Domburg

Alweer te lang geleden, maar nu dan toch ideaal weer om te gaan brandingvaren. Nauwlijks wind maar afgelopen dagen had het wel gewaaid dus kans op een leuke deining. Een mailing binnen de club kon helaas niemand meekrjigen (liever songfestival kijken?) maar Ton kon gelukkig wel.
Hoogwater om 21u dus rond 19u doken we het water op. Binnen no-time allebij het gevoel dat dit zeker de rit waard was. Dankzij het gebrek aan wind kwam je gemakkelijk door de branding heen.

Er waren wel wat surfers maar daar hadden we nauwelijks last van. Ook waren er even later nog 2 andere kajakkers uit Middelburg die ook hun kans grepen. Er zaten steile golven tussen zodat ik tot 3 keer toe voorwaarts over de kop sloeg, maar de golven waren ook breed genoeg om schuin de volle breedte te benutten.

Ton had z’n surfkayak bij met vinnetjes en ik weet niet of het daardoor kwam, maar daar verscheen nog iets met vinnen….Het leek een duiker maar het was een forse zeehond, die zijn kop een paar keer opstak boven water. Hier had ik nog niet eerder zeehonden gezien.

Naarmate het getij opkwam werden de golven alleen maar leuker en kon je ze helemaal afvaren tot aan het strand. Ideale omstandigheden wat branding betreft, maar ook de zon scheen en het water was niet koud meer. Een gemiste kans voor de thuisblijvers.

Ton net achter de golf

Na 2 uur onafgebroken fun begon de zon langzaamaan onder te gaan. Met moeite nam ik afscheid van deze ” speeltuin” . Een prachtige zonsondergang als toetje maakte deze leuke avond compleet.

Vanaf de dijk een prachtige zonsondergang!

1-12-12 Westenschouwen: ” Ga je echt met die boot nu de zee op? “

Een sinterklaas-familieweekendje bij Burgh Haamstede bood de ideale mogelijkheid om weer eens te gaan brandingvaren. Vloed was te verwachten rond half 4 en windkracht was 5Bft.
Rond 12u dronk ik met de familie eerst nog wat bij de Brouwersdam. De wind stond hier echter precies verkeerd, langs het strand ipv haaks op het strand. Voor de kite-karts ideaal maar niet voor de surfers. De muizengolfjes die daar waren gingen het dus niet worden. Rond half 2 reed ik dus alleen richting Neeltje Jans. Hier waren de golven al beter maar ook de windrichting was verre van ideaal. Laatste poging dus op het strand van Westenschouwen.
Terwijl ik via de trap over de duinen over de top klom voelde ik de wind recht in mijn gezicht. En gelukkig zag ik ook de golven recht op het strand rollen. Verder ook geen vervelende golfbrekers. Goed , geen mega branding nog maar voldoende basis voor 2 uurtjes pret. Terwijl ik de boot aflaadde van mijn auto werd ik aangesproken door een vrouw met de vraag of ik echt van plan was om met die boot de zee op te gaan. Het had wel heel leuk geweest om te antwoorden dat ik die boot net van de Sint had gekegen en gelijk wilde uitproberen.
Terwijl ik dus met mn spullen over de duinen richtng het water liep kwam ik nog meer wandelaars tegen die opmerkingen maakten als ” dapper hoor”. Ach , ik vond het zelf niet echt weer voor een strandwandeling en zou het vast warmer hebben dan die wandelaars.

Nog geen mega golven nu, maar zeker de moeite waard

De branding was leuk en er was verder niemand op het water. Ondanks de harde wind was er goed door de omslaande golven heen te komen en de groene golven waren hoog genoeg boven mijn hoofd uit om te zorgen voor een plotselinge flip forward. Alhoewel ik het zelf niet koud had waren mijn handen toch wel wat afgekoeld.
Toen ik even pauzeerde om wat lekwater uit mijn boot te laten lopen kreeg ik door mijn koude handen , die krom bleven staan van het peddelen in de koude, nauwelijks nog mijn spatzeil weer dicht. Maar gelukkig lukte het wel na een paar pogingen en had ik ondanks de regen toch nog veel lol zodat ik pas rond half 4 het water af kwam.

22-7-12 Domburg-Colijnsplaat met kanoclub zeeland 31km

deelnemers: Marius, Ton, Martine, Jan, Jos, Arnold, Ferry

Eindelijk dan lekker zomerweer. Dat is dus lekker genieten tijdens een tochtje hier aan de kust, de Zeeuwse kust.
Rond 11u15 was het verzamelen op het eindpunt, Colijnsplaat om daar wat auto’s achter te laten. Toen iedereen gearriveerd was en een paar boten waren overgeladen reden we door tot net voorbij Domburg, waar we ter hoogte van camping Noordduin tot aan het water konden rijden met de auto’s.
Er stond nauwelijks wind maar toch een kleine branding zodat er al reeds wat zeekayaks en wildwaterkayaks in de branding aan het spelen waren.
Precies volgens planning vertrokken we om 13u noordoost. De eerste 10km voeren we vlak langs de kust en konden we hier en daar wat leuke surfgolfjes meepikken.

Wat er precies met Jan gebeurde is nog niet duidelijk, of hij zijn petje goed wilde zetten of dat hij meer naar het schoons op het strand zat te kijken ipv naar de aankomende golven, het feit is dat hij in 7 minuten 2 keer om ging. Gelukkig hoefde hij niet te zwemmen, maar dat kwam meer doordat het zo ondiep was dat hij er gewoon kon staan.

Wel zat hij steeds weer binnen no-time terug in de kayak. Of wilde hij ons dat laten zien? Het water was gelukkig heerlijk van temperatuur, alhwoel Ton daar anders over dacht: “alles onder de 37 graden zorgt op termijn voor onderkoeling, dus is koud….” Tja, ik zal hem nog eens een biertje schenken van 35graden .

We voeren verder langs mooie “natuur” en ook wat drukkere stranden waarbij we goed op badgasten moesten letten.
Daarna staken we de 10km over richting de sluis van Neeltje Jans. Toen we even stopten bij een boei konden we in die paar minuten goed de stroming richting de deltawerken merken want we dreven vrij snel van de boei weg, maar niet de gewenste richting. Peddelen dus.

Bij de sluis aangekomen moesten we even wachten. Deze sluis was de verbinding tussen de Noordzee en de Oosterschelde. Via de marifoon gaven we aan dat we ook door de sluis wilden en we moesten na de Andromeda, leek nog het meest op de boot van de Sint, maar zat vol met makreelvissers ipv pieten, de sluis invaren. Altijd leuk om te vragen of ze nog wat gevangen hadden of friet moesten gaan halen…Achter ons kwamen nog wat zeilschepen. en 1 daarvan leverde ons het nodige vermaak op via de marifoon. Er was namelijk een brug over de sluis heen waar het autoverkeer overheen reed en wij dus onderdoor moesten varen. En dit was geen ophaalbrug ! “uh..sluiswachter…ik twijfel of mijn mast wel onder de brug doorkan…heeft u daar zicht op? ”
“De vaarhoogte is 19,5 meter meneer” “ja, uhum.. ik weet niet hoe hoe hoog mijn mast is…” Het was weer even stil. Even later kwam het weer: “mijn mast is 20,5 meter, en er zit nog een antenne op dus dat zou niet passen dan , toch? . Is het nu afgeaand tij?” “Nee, meneer, het is opkomend tij momenteel”
Terwijl wij ondertussen verder voeren naar onze lunchplek koos het zeilschip ervoor om terug te varen naar Vlissingen ipv de ijzerzaag er in te zetten.

De lunchplek was een klein strandje met zand, oesterschelpen, steentjes, en ja hoor…veroestte blikjes. De combinatie van deze laatste 2 bood weer enig vertier.
Ook begon de kayak van Jos door het opkomend tij steeds meer te drijven, maar hij had het al opgemerkt….helaas…
De laatste 10 km varen ging over een vlak stuk Oosterschelde, waarbij het eindpunt lag net voor de Zeelandbrug en die verscheen steeds duidelijker aan de horizon.
Net voor de kentering wisten we de jachthaven van Colijnsplaat weer binnen te varen.

3-10-09 Brandingvaren…7bft… Iets teveel wind

Eigenlijk zou zondag een beter moment zijn om te brandingvaren met minder wind en vooral een betere windrichting , west ipv zuidwest zoals vandaag maar aangezien ik enkel zaterdag kon besloot ik dan maar met de zeekayak te gaan. Ton zou ook meegaan maar kwam met een plastic surfkayak ipv met zijn zeekayak. Ik had net mijn boot afgeladen maar het hek boven op de dijk was open dus je kon met je auto dichter bij de zee staan. Omdat ik geen zin had mijn boot weer op te binden droeg ik hem toch maar de duinen over en reed ik even later de auto om. Het zou pas om 14u15 hoogwater zijn maar we waren er al rond 11u15 aangezien het later wel eens te heftig kon worden.
Het begon goed, ik kwam vrij goed door de branding heen en voer al gauw tussen de hoge golven die toch wel 1,5m boven mijn hoofd uitstaken maar niet steil genoeg waren om me om te gooien. Klaar om eens een surf te pakken dus. Ik voer wat ondieper en voelde al gauw een grote golf mijn boot meevoeren. Ik moest flink naar achteren leunen om niet te loopen wat erin resulteerde dat ik met een zeer hoge steun dwars op de golf met een noodgang richting strand schoot. Ik keek naar Ton maar die had moeite om door de branding heen te komen maar kon wel leuke golven pakken.
Omdat het westelijke wind was stond de wind dwars op het strand en dreef je heel snel af. Wat erin resulteerde dat je uit je boot moest stappen en met boot slepend 300 tot 400m terug moest lopen. Zelfs met mijn boot kwam ik met moeite tegen de stroming in en later ook niet meer, je dreef sneller af dan dat je tegen de wind in kon peddelen. De kracht vd golven werd ook steeds sterker naarmate het meer vloed werd. Als de golf vlak voor je omsloeg resulteerde dat in een dreun voor je gezicht en mijn neusklem vloog ook steeds af.
Op een moment kwam ik ook niet door de golf heen maar schoot mijn voorpunt recht omhoog en kwam ik bijna recht om mijn achterpunt te staan. Door snel voorover te leunen kon ik nog net een achterwaartse loop voorkomen en voer ik achteruit richting strand.
Helaas werd de wind al snel zo sterk dat we te snel afdreven en was teruglopen een ware uitputtingsslag. Het zand op het strand veroorzaakte een zandstorm en om 13u besloten we het er maar bij te laten.
Ik wilde nog wel de veel kortere surfkayak van Ton uitproberen. Ik paste er in maar wat was die instabiel zeg. Door zijn geheel vlakke onderkant was er geen secundaire stabiliteit. Het was echt wennen maar nadat ik eerst een keer omging lukte het toch wel om een korte surf te maken.
Op het water waren verder nog wat windsurfers en kitesurfers maar enkel de echte cracks bleven over. De rest had moeite zijn materiaal bij elkaar te houden en Ton moest al 2 wegwaaiende boards redden. De achterklep van mijn auto moest ik met een spanband in de openstand binden vanwege de wind en tja het nadeel van aan de strandzijde van de duinen parkeren was dat al het zand mijn auto inwaaide. Maar ja, dat was beter dan mijn boot van 5m lang over de duinen slepen want hij was met deze wind niet meer te tillen en gedroeg zich meer als een vlieger. Ton ging nog even op familiebezoek in Vlissingen en ik besloot nog een koffie te nemen in het strandhuis verderop.
Hopelijk gaat de rest van de club morgen varen want het beloofd een leuke branding te worden..

5-9-9 Tidalrace westkapelle

Tidal–racing met Zeekayaks te WestKapelle 5-9-09
Wat is “tidal-racing”. Snel stromend water heb je niet alleen bij zoet water. Ook de zee kan door sterke getijdestromen zorgen voor snelstromend water. Een tidal-race is een natuurlijk verschijnsel waarbij een snel stromend tij door een vernauwing gaat. Dit kan resulteren in keerwaters, surfgolven en snelle stoomversnellingen. De vernauwing kan komen door een vernauwing van de kust of een onder water gelegen obstructie, zoals rotsen of een zandbank die door getijde bloot komen te liggen. Dit biedt mogelijkheden voor wildwatervaren met zeekajaks. (zie ook DVD: “this is the sea” )
Marius had al verteld dat er voor de kust van WestKapelle leuke golven konden ontstaan bij een juiste wind. Dit besloten we op zaterdag 5 september dan maar eens uit te proberen.
Bedoeling was om rond 17u30 bij de reddingsbrigadepost te verzamelen. Het was die dag om 15u15 vloed en bij afgaand tij stroomt het water vanuit de Westerschelde terug richting de Noordzee.
Verder stond er een harde west tot zuidwestenwind. Deze stuwde de golven dus extra op tegen het terugstromende water waardoor er hoge golven ontstaan.
Ik vertrok bijtijds en was om 16u50 al in W-Kapelle zodat ik nog even een terrasje kon pakken. Het zonnetje scheen in ieder geval wel . Even later kwam Marius ook al op het terras (had mijn auto al gesignaleerd daar). We zouden helaas maar met 2-en zijn maar het moest wel te doen zijn. Na nog wat gedronken te hebben reden we naar de reddingspost. Officieel mag je daar niet met de auto komen maar het was wat te ver om met de boot te sjouwen dus toch maar doen. De branding aan het strand was niet abnormaal hoog maar in de verte zagen we de hoge golven al en nog verder naar achter bij een zandbank waren ze helemaal gigantisch. En de reddingspost, nou zag er erg verlaten uit. Vanuit die kant hoefde ik niet op veel steun te rekenen , dacht ik zo.
Snel omkleden dus, allebij een sleeplijn bij en de branding in . Het effect van de sterke stroming richting noordzee was goed merkbaar. We moesten half traveserend het ruimere water op en al gauw kwamen we bij de hoge golven uit. Ik had mijn fototoestel bij maar net toen ik dacht “ nu is het moment voor een foto” zorgde de sterke stroming er al voor dat ik ineens te dicht bij de hoge golven kwam om te gaan hannessen met mijn camera.. Peddelen dus. Ik moet zeggen, dat was echt wel even wennen voor mij. De golven kwamen niet allemaal uit een richting maar ook van beide kanten schuin opzij en het koste moeite om de boot op koers te houden. In het begin was het dan ook niet surfen maar steunen en koers corrigeren. Gelukkig had ik al een keer met mijn zeekano in de branding gevaren maar dit voelde toch wel even heel anders. Pas na enige tijd lukte het me een echte surf te pakken Ook viel het niet mee om bij elkaar in de buurt te blijven. Als je even tegen de golven in ging peddelen, dus met de stroming vol in de rug, was je zo een heel eind verder. Als gelijkertijd de ander een surf pakte kreeg die zoveel snelheid dat die tegen de stroming in kon en was je binnen no-time dus ver bij elkaar uit de buurt. Daarbij waren de golven zo hoog dat het al moeilijk was om elkaar te zien want je verdween er compleet achter. Enkel als je op de top van de golf zat had je wat meer overzicht.
Ik was eigenlijk in de veronderstelling dat Marius naar de golven toe wilde verderop bij de zandplaat en gaf aan dat ik dat niet echt zag zitten aangezien dit al pittig genoeg was, maar dat bleek ook niet de bedoeling.(gelukkig) Nadat ook nog een keer bijna de voorpunt van mijn zeekano recht door de zijkant van de zeekano van Marius ging werd duidelijk dat enige afstand toch ook wel nodig was. Wel gaf hij aan dat ik niet te ver met de stroming mee mocht varen en bij de voorste golven moest blijven om elkaar te kunnen redden indien nodig.
Gelukkig waren er geen reddingen nodig. Althans, ik ging wel een keer om maar ik wist me met een mooie rol weer te redden ..Marius ook blij…bij zulke golven en stroming zit je niet echt te wachten op een x-redding namelijk.
Na een uur / anderhalf uur waren de golven ook al wat minder hoog geworden en werd het steeds “ makkelijker”. Maar toch bleven we niet echt veel langer op het water want het had aardig wat energie gekost. Ofwel ik was “bekaf” !! Maar een volgende keer zou ik zeker weer van de partij willen zijn. Gelukkig kon ik even een nachtje weer op kracht komen want de volgende dag zou ik weer gaan brandingvaren bij Domburg met Chris en Michel vd Hoven en zijn broer. En dat dat zulke mooie golven zouden gaan worden had ik op dat moment nog niet verwacht…