14-4-13 Platen van Ossenisse, Westerschelde 28km.

Schipper mag ik overvaren? Nee dus…

De hele week werd al bericht dat het vandaag eindelijk wat warmer zou worden met wel 18-20 graden. Het water was echter nog heel koud dus warm kleden was toch nog een noodzaak. We verzamelden rond 10u bij Waarde alwaar de lokale bevolking zich al opmaakte voor hun bezoek aan de kerk..

We waren met 9 man vandaag en iedereen was netjes op tijd. Eerst moesten we onze boten over een glad dijkje en enkele keien dragen en daarna nog een eind naar het water. Samen met Ton tilde ik dus de eerste kayak over de keien het strandje op. Maar dat was wel even “slikken” want daar zakten we met elke stap tot over onze enkels weg in de modder.

“Uh, laat maar even liggen hier…eerst de andere kayaks maar tot hier brengen…”. En nu onze schoenen onder het slik zaten was het dijkje alleen nog maar gladder. Verder lagen er bovenop het dijkje in het gras nog eens diverse souvenirs van de lokale honden. Tja, shit doesn’t just happen..but it’s made by assholes.. Maar volgens Jos ging het om een en dezelfde hond “want die poepen altijd op dezelfde plek”. Ik bekende gelijk dat ik dat zelf thuis ook altijd doe..

Meer richting het water was de grond gelukkig wat steviger dus nadat we de modder weer van onze schoenen hadden gespoeld; “ja, het water is inderdaad koud !”; konden we de tocht doorspreken en het water op.

We vertrokken in zuidwestelijke richting en meldden netjes via de marifoons aan dat we een korte oversteek gingen doen van de vaargeul. We lieten 1 binnenvaarder voorgaan en verder was er geen schip te bekennen. We werden al flink zijwaarts weggezet door de afgaande stroming maar even later voeren we al tussen de platen van Ossenisse met lekkere stroom mee. Een mooi stukje langs de hoge zandplaat en al gauw moesten we weer de vaargeul oversteken. De bewolking was nog niet veranderd maar de wind was intussen flink toegenomen wat resulteerde in leuke golven.

Maar om de kortste oversteek te doen hadden we deze dan wel vol van opzij. Weer contact opgenomen via de marifoon met de verkeerscontrolepost en nadat we nog een schip voorbij lieten gaan mochten we oversteken. Ook dit schip zorgde weer voor leuke rollers dus dit was even genieten.
We voeren verder westwaarts waar we net voorbij de westpunt van de plaat een pauzeplekje hadden.

Blij dat ik toch een thermoskan met heet water had meegenomen want het was nog altijd best fris.

Pas na de pauze begon het wolkendek voorzichtig open te gaan en liet het zonnetje zich af en toe zien. Maar nu liet ook RWS zich zien…. en horen, want die toeterden al met hun boeg in onze richting dat ze ons wilden spreken. En dat was vast niet om lid te worden van de kanoclub…!!

Ton en Marius peddelden er naar toe en wij keken op afstand toe vanuit onze kayaks. Dat het lang duurde beloofde niet veel goeds. Even later kwam er nog een politiebootje aangestoven, die zich er ook mee gingen bemoeien. Oh..shit…

Toen die, na lange tijd, eindelijk weer weg voeren bleven we wachten in volle verwachting dat Marius en Ton wel weer onze kant op zouden peddelen voor een toelichting. Niet dus, die begonnen weer lekker verder te peddelen!! Dus ook wij kwamen weer in aktie. “Hé, niet alles voor jezelf houden ! Wij zijn ook nieuwsgierig” riep ik al verontwaardigd van afstand. Gelukkig kregen we alsnog een korte samenvatting :

“Waar we vandaan kwamen? “ –“Waarde”- “Waar we dan naartoe gingen”- “Waarde”- “Waren we de vaargeul overgestoken? “- “Ja, maar we hadden ons netjes aan en afgemeld”. Dat antwoord hadden ze niet verwacht en even nabellen bij de verkeerspost bevestigde ons antwoord. Goed , het kwam er op neer dat we de vaargeul toch niet over mochten steken, tenzij voorzien van een mechanische aandrijving met minimaal 6km/u. Dat wij zonder die mechanische aandrijving al sneller dan 8km/u oversteken doet er niet toe. Ze bleven vriendelijk maar regels zijn regels, dus het mag niet. We kregen geen boete omdat ze het niet hadden gezien. Jammer, regel was bekend maar we varen als club hier al dik 15 jaar en er is nooit moeilijk over gedaan, en ook de verkeerspost werkt altijd prima mee, maar als ze de regels strenger gaan hanteren houdt het helaas toch op.

We lieten het dus maar bezinken terwijl we weer verder oostwaarts langs de Molenplaat voeren. Op de zandplaat waren weer een hoop honden te zien, zeehonden dit keer dan. Ze doken snel het water in en kwamen even later dichterbij met hun koppies boven water.

Ook een enkele Bruinvis werd nog gespot. Helaas was de wind geheel gedraaid zodat we weer wind tegen hadden maar …wel weer stroming mee. Ook de zon werd warmer en warmer zodat het uiteindelijk toch nog lekker weer werd. Maar het tij was nog niet zo hoog gestegen dat het toetje van de dag, weer door het slik richting auto lopen niet meer nodig was. Een poging om over de keien te lopen gaven we al gauw op, het is maar modder.

6-4-13 Kayaksailing Grevelingen 20km

Een relaxtochtje op het grevelingenmeer. Ik vertrok rond 9u vanaf huis en de thermometer gaf maar net +2C aan. Maar het beloofde toch een mooie dag te worden met ook wat noorderwind, 4Bft, dus het zeiltje was mee. Weer een tijd geleden dat ik in het haventje van Brouwershaven was, en er was nog nauwelijks iemand, dus ik kon direct naast de trailerhelling parkeren. De mastlijnen van de zeilbootjes klapperden in de frisse wind. Toch nog maar de peddelwanten aan en muts op met deze wind. Ik vertrok in oostelijke richting voor een koffiebreak op Stampersplaat. Daar blokkeerde een groot werkschip met graafmachines erop de haven maar een kayak kon er wel langs.

Vanuit het noordoosten kwam al wat blauwe lucht aan, dus tijd om verder te gaan. Ik peddelde richting Veermansplast en de lucht werd steeds mooier. Het was weer een tijd geleden dat ik mn zeiltje (met zuignappen gemonteerd) had gebruikt dus ik kon niet langer wachten om hem te gebruiken. Met een lekker vaartje schoot ik richting de archipel.

Daar kwam ik Sjors tegen, die ook een rondje aan het peddelen was en juist op het punt stond om weer verder te gaan. Na even bijgekletst te hebben, maakte ik me gereed voor een lunch en voer hij weer verder. Op enkele vogels na had ik het gehele eilandje voor mezelf. Ik koos een plekje op de steiger uit zodat ik een steuntje in de rug had en ging even genieten met een tijdschrift uit de wind in de zon. Na de afgelopen lange winter was het heerlijk om weer in de warme zon te zitten!

Daarna zeilde ik verder richting recreatie-eiland Ossehoek, dat met deze wind snel dichterbij kwam. Er waren verders nauwelijks bootjes op het water. De meeste moesten nog vaarklaar gemaakt worden. Dus ook op Ossehoek was het rustig. Het weer bleef heerlijk dus ook hier heb ik gewoon weer genoten van de zon totdat het toch echt tijd was om terug te keren.

Het plan was om terug enkel te peddelen, maar de wind trok aan, golven werden hoger en schuimkoppen kwamen op het water. Met de 5bft wind schuin achter me kon ik het niet laten om het zeil weer te gebruiken in combinatie met peddelen. Met een snelheid van tegen de 14km/u ging ik zonder al te veel kracht te zetten razendsnel naar het haventje van Brouwershaven terug. Dit was echt kicken ! En wie twijfelt over een kayakzeil… doen !!!

30-31 maart 2013 ardennen

30-3-13 Warche-Stavelot
Het jaarlijkse eskimoteerweekend in de ardennen ging ondanks de kou natuurlijk gewoon door. Dus om 9u pikte ik nog Eric K. en Dennis op aan de Balsebaan en reden we via Luik naar Stoumont om ons op “Camping Chalet Weekend” aan te sluiten bij de rest die daar vrijdag al naar toe waren gegaan. Er stond behoorlijk wat wind, en dat was goed te merken met 3 boten op het dak. Maar net vóór 11 uur kwamen we netjes aan op de camping. Dennis had zijn tent bij en met dit weer had hij zijn plek voor het uitzoeken. Erik en ik kregen een mooie stacaravan toegewezen.

Maar toen kwam de campingbeheerder vertellen dat het eigenlijk niet kon want deze was al toegewezen aan een familie die nog zou komen, maar mogelijk zouden we in de woonkamer wel mogen slapen.. “Om welke familie gaat het dan?”vroeg ik. Ze keek op de lijst “de famiie Heeren”. “Oh, maar die komen dit weekend niet en ik ben nog nét niet deel van deze familie, dus dat zit wel goed”. Ook weer opgelost. Toen iedereen zijn keuze had gemaakt om zich aan te sluiten bij de wandelgroep of de 11 man sterke kanogroep gingen we ons alvast snel omkleden en vertrokken we richting het punt waar de Warche uitkomt in de Ambleve. Onderweg schommelde de temperatuur rondom het vriespunt heen en weer en tussen de bomen lag nog aardig wat sneeuw. Maar de wegen waren geheel sneeuwvrij. Bedoeling was om het eindpunt net na de stuw in Stavelot te nemen maar hier mochten we niet meer parkeren en uitstappen. Dus dan maar net vóór de stuw stoppen. We stapten in op de Warche, maar die waterstand was zo laag dat het meer duwen en peddelschrapen richting de Ambleve was. Die had gelukkig een betere waterstand.

Kleine afvalletjes en en genoeg grote keien met keerwaters zorgden voor leuke oefenplekjes voor de beginners…Maar ja…die waren er vandaag niet bij !! De kou viel reuze mee. Er werd niet gepauzeerd en opvallend weinig “gespeeld”. Wel vielen er af en toe wat sneeuwvlokken en blies zo nu en dan iemand even wat warme adem op zn handen maar door goed in beweging te blijven kon je toch warm worden. Het eindpunt kwam al veels te snel in zicht en nu ik toch warm was had ik best nog door willen varen naar Trois Ponts, maar goed, de auto’s stonden hier. Dus snel omkleden en met de stoelverwarming op “hoog” weer terug naar de camping. ’s Avonds gingen we nog met 14 man uit eten bij een tot restaurant omgebouwd oud station.

Deze was sfeervol ingericht met vriendelijke bediening.
Heerlijk eten voor een lage prijs en toen Elsa enigszins twijfelend toch een kaneelijs met hete kersen bestelde kreeg ze eerst een paar ijsklontjes met een apart glazen potje kaneelpoeder voorgeschoteld. Gelukkig werd dit even later omgewisseld voor een smakelijker kaneelijs.. Terug op de camping vloeide de La Chouffe en Bofferding rijkelijk om een goede nachtrust te verzekeren…

31-3-13 Coo-Cheneu
Na een heerlijke nachtrust deed ik de gordijnen van de caravan open en zag ik dat het buiten sneeuwde. Geen witte kerst gehad maar nu wel een witte Pasen…hoewel, het bleef niet liggen.
Een Nederlands stel maakte zich in de bar op om met rugzak te vertrekken voor een looptocht. Zij blij dat ze niet hoefden te kanoën vandaag en wij blij dat we niet hoefden te lopen met rugzak !

Na een uitgebreid groepsontbijt in de bar met paaseitjes voor de kinders kwam het varen-kou dilemma weer op tafel. We kozen ervoor het stuk na de watervallen van Coo te gaan varen. Het omrijden nam dan ook niet veel tijd in beslag. Jannie en Erik D. gingen vandaag niet mee, maar hun plek werd opgevuld door Jeroen, Marcel en Paul. En Erik D. was zo aardig om toch mee te rijden zodat na het varen alle auto’s op het eindpunt stonden. We stapten in bij de spoorbrug en dobberden lekker mee met de licht stroming.

Niet spectaculair maar heerlijk varen in de mooie natuur met her en der een mooi winterlandschap… Een stel vliegvissers stonden met een waadpak te worstelen met een stuk hout in het water. “Vissen jullie op stokvis?” vroeg ik ….Blijkbaar waren ze Frans-talig want ik kreeg geen antwoord. Ook vandaag weer genoeg kleine keerwatertjes maar vooral relaxed.

Bij het eindpunt zagen we de Nederlandse wandelaars weer terug die daar net aan het picknicken waren. Ze hadden nog wel wat kilometers te gaan. Wij ook, maar dan met de auto want wij vertrokken weer op weg naar huis.